ڌيان ۾ آ ڌڪار تنهنجي،
چپن تي ليڪن پچار تنهنجي.
گلن به تو کي مڃيو آ مرشد،
مريد آهي بهار تنهنجي.
چميءَ سان مون کي ڪيئي جو قرضي،
نٿي لهي سا اڌار تنهنجي.
حيات خرچي ڇڏي مون توتي،
تڏهن به مون ڏي ميار تنهنجي.
تڏهن به لھجن ۾ خار سانڍيل،
گلن ۾ نبري ڄمار تنهنجي.
پڌر ۾ اڇليل ”حسين“ آهي،
خلا ۾ جاري اڏار تنهنجي.
*