ماٺِ ٿي ماري وجهي ڪو گنگنايو دوستو،
دردَ ڀي جهومي اُٿن سو گيت ڳايو دوستو.
نير هارڻ سان ڪڏهن ڪي مسئلا ٿيندا نه حل،
غم گهٽائڻ لاءِ ٿورو مسڪرايو دوستو.
دانَ ۾ جيڪي ملن سي چاهتون ناهنِ سڄڻ،
سينَ دردر چاهه جي ڇو ٿا لڳايو دوستو.
چند مرڪن جي پٺيان ٿا دل اچو ڏيئي ڪٿي،
ملهه دل جو ايترو ڇو ٿا گهٽايو دوستو.
عشق آهي ولولو ڪو عشق آهي جستجو،
عشق جي ناهي ته آهي سڀ اجايو دوستو.
رنج پالي دل اندر ۽ گڏ هلڻ کان آ ڀلو،
ٽهڪَ ڏيئي دوستن کان موڪلايو دوستو.
*