چپن جي ويجهڙو ڪري چپن کي ڇو پري ڪيئي؟
رُلي وئي جا راھ ۾ تون ان چُميءَ جي ڳالھ ڪر،
ڪري جو تنهنجي سونهن کي امر ويو آ لوڪ ۾
ڪڏهن تہ تون بہ ڇوڪري ڪا ان ڪويءَ جي ڳالھ ڪر.
*
شاعري
اڌورا اڌما
حسين سرور خوبصورت احساسن ۽ جذبن جو شاعر ھيو جيڪو جوانيءَ ۾ ئي اسان کان وڇڙي ويو. اسان جڏهن هن جي شاعري پڙهون ٿا تہ هوُ اسان جي اکين ۾ زندهه آهي. سندس شاعري پڙهندي محسوس ٿيندو تہ هي انھن نوجوان شاعرن مان آهي جن ڪڏهن بہ سياسي جدوجھد ۾ هلندي، سنڌ جي سونھن ورونھن ۽ آزادي لاءِ خواب ڏسندي عام نعرن جو سھارو نہ ورتو. حسين سرور پنھنجي شاعريءَ ۾ سماجي حقيقت نگاري ۾ رنگ ڀرڻ جي ڪوشش ڪئي آهي.
- 4.5/5.0
- 30
- 8
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- حسين سرور
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- سنڌ سلامت پاران
- ارپنا
- شاعر جي فيسبوڪ پوسٽ ٻہ ڪونڊيون
- حسين سرور - ھڪ تعارف
- حسين سرور جي شاعري، مختصر تاثر
- غزل
- اسان پيا جِني سان ڪريون محبتون،
- منهنجو ڪو ديوانو ناهي،
- ڌڪاريئي دل منجهان آخر،
- اسان کان بي خبر آهين،
- لنگهين جي ڀر مان نشا ٿي ويندا،
- محبتون ڪندو رهيس،
- دنياداري زور اسان کان،
- سمئه کي قيد ڪر ڪڏهن،
- چپن تي مرڪ ڀي آهي اکين ۾ ڀي نمي آهي،
- ذهن ۾ شعوري ڏيئن کي جلايو،
- کڻي پاڻ سان ڄڻ ڊسمبر هليو ويو،
- زماني هٿان مان سٽيل ٿو رهان،
- جڏهن به اسان آ پسي آرسي،
- عاشقيءَ ڇا ڏنو؟
- پرين جي ياد جا پنچي اڱڻ دل تي لٿا آهن،
- هنن صدمن کي روڪي ڪو،
- توکي چنتا تنهنجي گهر جي،
- ڊوڙي ڊوڙي در تي آئي،
- ڌيان ۾ آ ڌڪار تنهنجي،
- نظر انداز ٿيو آهيان،
- صدين جي دردن ۾ ورتل اسان جي زندگي آهي،
- جڏهن زلفون سنواري ٿي،
- اسان خواب جوٽي نگاهُن جي هَرَ ۾،
- رات چَوَن ٿا ڏياري هُئي،
- ڇڏيو تڪرار جا قصا،
- وِساريل باب ٿي جانا،
- اوهان کان ڌار آ جيون،
- منهنجو آ دلدار انوکو،
- پنهنجا جڏهن اَنگَ مِلي پِيا،
- ٽوپي اجرڪ پٽڪي وارا جاڳيا آهن،
- جِيوَن مُٺِ ۾ واري آهي،
- چَپن تي چپَن کي رکڻ ڏي اَسان کي،
- او چنڊ جي چڪوري،
- اسان جي نيڻن ۾ خواب ڪيئي،
- اسان جي دل تي نيڻن سان ٿيو اهڙو ته وار آهي،
- جڏهن ڀي شام ٿيندي آ، صنم جي سار ايندي آ،
- سارَ جا پنڇي ڀٽڪن پيا ٿا،
- دغا جي شهر ۾ وفائون ٿيون ڀٽڪن،
- ڏور ٿيندو ٿو وڃين ڇو دلربا، آهي ته خير؟
- دل ۾ ڄمائي ديرو ويٺي غميءَ جي موسم،
- ڇو وڏيري رئيس ۽ ڀوتار جون ڳالهيون ڪريون،
- جاڳ ٿي پئي ڪَٺن ڏوهه ڪنهن کي ڏجي؟
- ڪنهن کي ويٺو ساري ڪوئي،
- چاهه نه ڪڏهن آڻي ٿي،
- وري نيڻ ڪنهن سان ملائي مان ويٺسُ،
- پَسِي پهريون دفعو توکي، چڙهيا جيڪي هُيا سانئڻ،
- جڏهن مَچَ يادن جا يارو مچن ٿا،
- ورهايل محبتون تنهنجون،
- سونهن جي دِيوِيءَ مٿان سينگار ٿيندو ٿو وڃي،
- ڇيڙ نه تون تڪرار جون ڳالهيون،
- ڏُکي زندگي آ،
- تنهنجون پياريون اکيون،
- ملي جا اوهان کي شبابن جي دنيا،
- اچانڪ ڪا ناري ٿري ياد آئي،
- جيون ڪنهن سان پيار جو نالو،
- تنهنجي هر هڪ ادا،
- عذاب گھر آ اسان جو جِيون،
- اداس ڏينهڙا اداس راتيون،
- خوشين جو يارو ڏڪار آهي،
- آس ڪا نراس ٿي،
- ڪويل کان مٺو تنهنجو آواز ٿو لڳي،
- عجب زندگيءَ کي رنگن ۾ ڏٺو مون،
- ڳنڍي نينهن ناتو ڇنڻ ڪونه آيو،
- هٿن مان تون هٿڙا ڇڏائي هليو وئين،
- حَسينن جي چنچل ادائن آ ماريو،
- نيٺ ته توکان وِسري ويندس،
- مورَ جيان پئي ٽِلي ڇوڪِري ڳوٺ جي،
- ٿئي ها ڀلو جي هُو مون کي ملي ها،
- راهه ۾ تنهنجي رُلندا آهيون،
- مون کي لڳا جي پيارا ماڻهو،
- طرحي غزل
- مان پنھنجو پاڻ پيو ڳولھيان،
- طرحي غزل
- مَتارن کان پري آهيون،
- ماٺِ ٿي ماري وجهي ڪو گنگنايو دوستو،
- احساس آ،
- جيون مُٺ ۾ واري آهي،
- نوان درد پل پل سهي ٿو چريو،
- هتي اظهار ٿيو پوڙهو،
- هِنن صدمن کي روڪي ڪو،
- پيدا ٿيو وري،
- پنهنجو ناهي ڪو گهر سائين،
- ورهايل محبتون تنهنجون،
- آس ڪا نرِاس ٿي،
- اسان سهڪار جا عادي،
- پنهنجا جڏهن انگ ملي پيا،
- نظر انداز ٿيو آهيان،
- سر مست رهي دل،
- لنگهي وئي ڄمار ڪا،
- منهنجو آ دلدار انوکو،
- حجابي حسن آ تنهنجو،
- کلي پيو جناب ڄڻ،
- صدين جي درد ۾ ورتل اسانجي زندگي آهي،
- محبتن جي اثر ۾ آھيون،
- نظم
- او سنڌي تنهنجي حال مٿان،
- سوچيو هُيم،
- تون ڪهڙو قومي ليڊر آهين؟
- هر روز ٿو وڪامي
- منھنجي ننڊ،
- خاموشيءَ کي ختم ڪجي،
- ڪالھ آئون
- شاعر جي تنھائي
- تو ڪڏھن
- مزدور
- اڪثر ماڻھو هڪ جيون ۾
- تخليقڪار
- ڪِرِيل روپ
- پيار ڪٿا
- روز
- نئين ڪويِتا
- نظم
- اسان
- مائيڪرو نظم
- مائيڪرو نظم
- آزاد نظم
- آزاد خيال
- تنھنجي جوڀن جي
- وضاحتن جي
- اظھار سان
- مون ۾ ۽ تو ۾
- فيس بوڪ
- نثري احساس
- چئوسٽا
- دل لڳي ٿي ڪرين،
- جڏهن ڀي اوهان سان مِليا نيڻ آهن،
- اکين ۾ رهو ٿا اکين جو قسم آ،
- جڏهن کان اوهان کان ڇِنا يار آهيون،
- جِيون تنهنجي نانءُ ڪيو مون،
- وسارڻ جي چاهين وِساري سگهين ٿي،
- درد ڏيڻ آ جنهن جي فطرت،
- چپڙن تي جو چَپ رکيائين،
- حواسن تي حاوِي اسان جي رهين ٿي،
- اسان کان ڏور گهاريندين؟
- کيس چئجو ته پنهنجي دل کي بازار نه سمجهي،
- چند مرڪُن پٺيان درد خاشو مليو،
- اڪيلو فرد جاڳي پيو،
- مڃون ٿا اوهان کي وڻون ڪونه ٿا،
- مُرڪ تنهنجي سلامت رهي او پرين،
- ڪريون ڀي ته ڪهڙو اسان بحث جانا،
- پيار جي لائق هر ڪو ناتو،
- اوهان کان ڌار ٿي سائين،
- اڙي جِدت جا ڳولهائو اسان جو پيار سادو آ،
- پرت پچارون مون ڏي پاڇِي،
- جن لئه آهن پاڳل اکيون،
- ٽُٽُا جو رابطا سائين،
- نيڻن سان مون واڳيا نيڻ،
- تو آ جيڪا پالي دِل،
- نماڻا نينهن جاڳي پِيا،
- هُل هُلائڻ آيو آهيان،
- آ خواب اکين جي ڏوليءَ ۾،
- تنهنجيون ڳالهيون منهنجي واتِ،
- جڏهن ڀي ڏسون ٿا نقابن ۾ آهين،
- ان کان پهرين مٽي بڻجان
- ڊسمبر سرد کي ڀوڳيم،
- نيڻ منهنجا هُجن، پير تنهنجا هُجن،
- يار ٿورو ڪجان،
- گرم ساهن جون سرگوشيون.
- محبتون واري ۾ ناهن،
- اسان کي روز آ مرڻو.
- اسان جو جوڙ اوجاڳا
- گمنام ٿا رهون
- هلي آ جياپي جي رازن کي سمجهون،
- هڪ جام پيئڻ سان،
- منهنجي دل جون ڀتيون
- بي ڪيف هوائون
- اوهان جو عڪس نيڻن ۾
- ٽانڊا ٽانڊا منهنجو تن من
- انتظاري ختم
- چالبازي ڪري
- ڀتا خوري تنهنجي عادت،
- تنهنجي صورت وسرندي وڃي
- اعتبار ڪرڻ جهڙي هُئي،
- اڌوري گهُور ارپي وئي،
- ساٿ تنهنجو هيو يار ماکيءَ جيان
- روز کڄي ٿو منهنجو پيارو،
- سرد راتيون وريون
- آدم جي آبادي گهرجي
- ڪلراٺي ڄڻ ڌرتي آهيان
- دڙڪن جهڙيون مرڪون تنهنجون
- يادگيري سڄڻ
- اظهار ڪري ڄڻ ڦاٿاسين
- اڌوري گهور ارپي وئي
- پوپٽ جهڙو روح رکين ٿي
- پاڻ ٿياسين پوڙها سانئڻ
- اوھان جي اکين ۾ ٺڪاڻو ملي پئي
- مون ۾ رھجي ويندڙ ماڻھو
- ملين ڀي ڪونه ٿو ڪاٿي
- گھڙي پل خواب ٿا جھاڳيون
- اسان جو سور سڃاڻو
- کسي اسان جو چين ۽ ٻين کي راحتون ڏنئي
- ساٿ تنهنجو هيو يار ماکيءَ جيان
- ڇو ذھن تان نٿي لهين؟
- آدم جي آبادي گهرجي
- حسينن جي ته هر ڪوئي رهي ٿو ساٿ ۾ شامل
- جو آ تنهنجو خدا سوئي منهنجو خدا
- ٿو سنڌ ڪُٽائين زرداري
- پوپٽ جهڙو روح رکين ٿي
- تنهنجي صورت وسرندي وڃي
- رولاڪ رهياسين
- ٽانڊا ٽانڊا منهنجو تن من،
- پيار ۾ دوکا ملندا رھندا
- ائين نفرت جي پاڻي سان
- چپن جي ويجهڙو ڪري چپن کي ڇو پري ڪيئي؟
- اکين ۾ پاڻُ لاهڻ ڏيو
- سمجهوتن تي پيار ملي ٿو
- ذھن جي جهول ۾ اُڇليل اوهانجي سار جا سڪا
- مفلس جو آ پيار به مُفلس،
- پل کن توسان رَليا نيڻ،
- جيون توسان ونڊ ڪيو مون،
- اوهان سان گُذاريل گهڙيون ياد آهن،
- ڪِٿي هاڻ ماضي وساري اچان ٿو،
- پنهنجو ڀي ڪو جوڙ ٺَهي پئي،
- مالڪ تون، مان نوڪر وانگي،
- سَرَءُ جون ساعتون آهن،
- ڪي پَلَ مون سان ساڻُ هَلي تون،
- اُتم جا ساهه کان ڌرتي،
- اوهان جي اچڻ تي
- ڇا جون عيدون ڇا جا ميلا؟
- نهارڻ سان مون کي ڏنگي آ وئي،
- اوهان کان سوا هي ٻُسي شام آهي،
- جن لاءِ آهن پاڳل اکيون،
- وڌائي فاصلا ويئي،
- آ خواب اکين جي ڏوليءَ ۾،
- ٽُٽا جو رابطا سائين،
- پرت پچارون مون ڏي پاڇِي،
- درد جي دوا کپي،
- عذاب گهر آ اسانجو جيون،
- چيز بَزاري پيار آ تو لئه،
- پير اگهاڙا ڦاٽل ڪپڙا چهري منجهه غبار،
- مرضي آ تنهنجي سائين
- نيڻن سان مون واڳيا نيڻ،
- وحشتن کان سڄڻ
- ڌماڪي جو جاري اثر ذھن تي
- ڪنھن جا ڪنھن جا
- مون ننڊ وڇائي رستن تي،
- فرق ته ڪنھن تي پوڻو ناھي
- روز ٿو ماريان
- ھلي آ جياپي جي رازن کي سمجهون
- اسان تي چاھي گلاب دنيا
- ٽہ سٽا
- هيل به سارو سال
- مون کي به ڪو سمجهائي،
- مون ڏي ناهي گل
- جهڙالو پهر
- ٻه سٽا
- حصو پھريون
- حصو ٻيون
رُلي وئي جا راھ ۾ تون ان چُميءَ جي ڳالھ ڪر،
ڪري جو تنهنجي سونهن کي امر ويو آ لوڪ ۾
ڪڏهن تہ تون بہ ڇوڪري ڪا ان ڪويءَ جي ڳالھ ڪر.
*