کلي پيو جناب ڄڻ،
ٽڙي پيو جناب ڄڻ.
نهار سان خمار ٿيا،
اکيون سندس شراب ڄڻ.
چمڻ لاءِ دل چوي پئي،
هو پاڪ آ ڪتاب ڄڻ.
۽ چال جو به شان ڏس،
اچي پيو نواب ڄڻ.
ڏنائين ٽهڪ اوچتو،
ڇڙي پيو رباب ڄڻ.
ڪتاب ڪائنات ۾،
هو سونهن جو آ باب ڄڻ.
غزل لکي پرينءَ مٿان،
کٽيو اٿم ثواب ڄڻ.
*