ڪويل کان مٺو تنهنجو آواز ٿو لڳي،
ٽهڪن ۾ سندُءِ شامل ڪو ساز ٿو لڳي.
جنهن ڏي ٿو نهارين سو بڻجيو وڃي پهڻ،
نيڻن ۾ لڪيل تنهنجي ڪو راز ٿو لڳي.
دل کي ته ڇُهڻ وارا ملندا هزار پَرَ،
تنهنجو ته ڪو انوکو انداز ٿو لڳي.
جنهن ويلَ ٿو وارين تون وائي ڪا وڃڻ جي،
ڄڻ روح سندم ٿيندي پرواز ٿو لڳي.
ٿي سال ويا آهن تنهنجي ته ساٿ کي،
سرور کي مگر اڄ ڀي آغاز ٿو لڳي.
*