وِساريل باب ٿي جانا،
وَياسين خواب ٿي جانا.
سَمَئِه جي شوخ نيڻن مان،
ڪِرياسين آبُ ٿي جانا.
رکين ٿي خار لهجي ۾،
ڪڏهن گلاب ٿي جانا.
اندر ۾ اوتيان توکي،
لڳين شراب ٿي جانا.
ڇڏيو جي تو ته جيون پو،
ويو عذاب ٿي جانا.
ملين جي تون ته جيئنداسين،
صفا نواب ٿي جانا.
*