اسان خواب جوٽي نگاهُن جي هَرَ ۾،
پيا دَردُ کيڙيون حقيقت جي تَرَ ۾.
ڏسِي نيڻ آلا پيو عشق مرڪِي،
چيائين ته آيو مَسين آهين وَرَ ۾.
اسان جو به جيئڻ ائين آ جَھان ۾،
پيو ٻاٻِيھو ڄَڻُ جِيئي پِياسي ٿَرَ ۾.
ڏسو رول بادل جيان ٿي ويا هُون،
لڀون ئي نٿا هاڻ پنهنجي ئي گھَرَ ۾.
اسان جي اکين ۾ سدا عَڪسَ جن جا،
ٽِڪياسين نه پل ڀي تِني جي نظر ۾.
*