هٿن مان تون هٿڙا ڇڏائي هليو وئين،
اسان کي ته راڻل رُلائي هليو وئين.
اسان نانءُ تنهنجي ڪيو آ هي جِيون،
مگر غيرَ جو تون سڏائي هليو وئين.
اسان سان ڪيا تو وچن جي وفا جا،
سمورا سي جاني ڀُلائي هليو وئين.
سبب ڇا هيو تو ڪيا ڇو ڪِنارا،
بِنا تون اسان کي ٻُڌائي هليو وئين.
هُئي آس توکي جا پائڻ جي سرور،
مٽيءَ ۾ ته اُنَ کي مِلائي هليو وئين.
*