چاهه نه ڪڏهن آڻي ٿي،
گھاءَ ڏيڻ ئي ڄاڻي ٿي.
مُرڪ نه ڪڏهن آڇي ٿي،
اکڙيون ئي بس تاڻي ٿي.
پاڻُ نه ڪڏهن ايندي آهي،
پنهنجي ياد اُماڻي ٿي.
پيار ڪرڻ ڀي ڪينَ ٿي ڄاڻي،
پيار کي جا واکاڻي ٿي.
منهنجو چينُ ڦُرائي سانئڻ،
چينُ ڪو شايد ماڻي ٿي.
پيار گھڙيون وٺُ ماڻي سرور،
جيون لاٽَ اُجهاڻي ٿي.
*