سونهن جي دِيوِيءَ مٿان سينگار ٿيندو ٿو وڃي،
وار هڪڙي جي مٿان ٻيو وار ٿيندو ٿو وڃي.
سونهن جا دنيا سڄيءَ ۾ روپ هِن ڪيڏا مگر،
هي انوکو دوستو ديدار ٿيندو ٿو وڃي.
قربَ جي ڪاني پيل ڪا يار جي نيڻن ۾ آ،
هو ته تڪيندو ٿو وڃي ۽ پيار ٿيندو ٿو وڃي.
ڇا اها ئي پيار جي جادوگري آ دوستو،
رُوح جو ڇڙواڳ هو لاچار ٿيندو ٿو وڃي.
دل جڏهن کان يار جي مصروف ٿي آ پيار ۾،
فعل ٻيو مون لاءِ بس بيڪار ٿيندو ٿو وڃي.
گل جيان ٽڙندو وتي کلندو وتي جو لوڪ سان،
منهنجي لاءِ ڇو الائي خار ٿيندو ٿو وڃي.
جاڳ کي پاسي رکو پر خواب ۾ ڀي دوستو،
ڇو الائي ڏور مون کان يار ٿيندو ٿو وڃي.
راضپي راڻل جي لاءِ پيو ڪريان ڪوشش گھڻي،
موٽ ۾ پر ساڳيو انڪار ٿيندو ٿو وڃي.
ڪجھ ڏيڻ ۽ ڪجھ وٺڻ جي ڳالهه ٿو هر هر ڪري،
پيار ڀي دلدار لئه واپار ٿيندو ٿو وڃي.
يار کان ٿي ڏور سرور زندگيءَ جو هر پهر،
دار ڏي ويندڙ ڪوئي ورهوار ٿيندو ٿو وڃي.
*