پنهنجو ناهي ڪو گهر سائين،
ڀٽڪيو آهيان در در سائين.
دنيا ميلو تنهن ۾ آئون،
تنها تنها اڪثر سائين.
چوٽن پٺيان چوٽ لڳي آ،
ڄڻ ڪو آهيان پٿر سائين.
تو کي سجدو يار ڪيو مون،
تو ئي ڪوٺيو ڪافي سائين.
نيٺ ته ايندين بارش بڻجي،
آسي دل جو آڳر سائين.
*
شاعري
اڌورا اڌما
حسين سرور خوبصورت احساسن ۽ جذبن جو شاعر ھيو جيڪو جوانيءَ ۾ ئي اسان کان وڇڙي ويو. اسان جڏهن هن جي شاعري پڙهون ٿا تہ هوُ اسان جي اکين ۾ زندهه آهي. سندس شاعري پڙهندي محسوس ٿيندو تہ هي انھن نوجوان شاعرن مان آهي جن ڪڏهن بہ سياسي جدوجھد ۾ هلندي، سنڌ جي سونھن ورونھن ۽ آزادي لاءِ خواب ڏسندي عام نعرن جو سھارو نہ ورتو. حسين سرور پنھنجي شاعريءَ ۾ سماجي حقيقت نگاري ۾ رنگ ڀرڻ جي ڪوشش ڪئي آهي.
- 4.5/5.0
- 30
- 8
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- حسين سرور
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- سنڌ سلامت پاران
- ارپنا
- شاعر جي فيسبوڪ پوسٽ ٻہ ڪونڊيون
- حسين سرور - ھڪ تعارف
- حسين سرور جي شاعري، مختصر تاثر
- غزل
- اسان پيا جِني سان ڪريون محبتون،
- منهنجو ڪو ديوانو ناهي،
- ڌڪاريئي دل منجهان آخر،
- اسان کان بي خبر آهين،
- لنگهين جي ڀر مان نشا ٿي ويندا،
- محبتون ڪندو رهيس،
- دنياداري زور اسان کان،
- سمئه کي قيد ڪر ڪڏهن،
- چپن تي مرڪ ڀي آهي اکين ۾ ڀي نمي آهي،
- ذهن ۾ شعوري ڏيئن کي جلايو،
- کڻي پاڻ سان ڄڻ ڊسمبر هليو ويو،
- زماني هٿان مان سٽيل ٿو رهان،
- جڏهن به اسان آ پسي آرسي،
- عاشقيءَ ڇا ڏنو؟
- پرين جي ياد جا پنچي اڱڻ دل تي لٿا آهن،
- هنن صدمن کي روڪي ڪو،
- توکي چنتا تنهنجي گهر جي،
- ڊوڙي ڊوڙي در تي آئي،
- ڌيان ۾ آ ڌڪار تنهنجي،
- نظر انداز ٿيو آهيان،
- صدين جي دردن ۾ ورتل اسان جي زندگي آهي،
- جڏهن زلفون سنواري ٿي،
- اسان خواب جوٽي نگاهُن جي هَرَ ۾،
- رات چَوَن ٿا ڏياري هُئي،
- ڇڏيو تڪرار جا قصا،
- وِساريل باب ٿي جانا،
- اوهان کان ڌار آ جيون،
- منهنجو آ دلدار انوکو،
- پنهنجا جڏهن اَنگَ مِلي پِيا،
- ٽوپي اجرڪ پٽڪي وارا جاڳيا آهن،
- جِيوَن مُٺِ ۾ واري آهي،
- چَپن تي چپَن کي رکڻ ڏي اَسان کي،
- او چنڊ جي چڪوري،
- اسان جي نيڻن ۾ خواب ڪيئي،
- اسان جي دل تي نيڻن سان ٿيو اهڙو ته وار آهي،
- جڏهن ڀي شام ٿيندي آ، صنم جي سار ايندي آ،
- سارَ جا پنڇي ڀٽڪن پيا ٿا،
- دغا جي شهر ۾ وفائون ٿيون ڀٽڪن،
- ڏور ٿيندو ٿو وڃين ڇو دلربا، آهي ته خير؟
- دل ۾ ڄمائي ديرو ويٺي غميءَ جي موسم،
- ڇو وڏيري رئيس ۽ ڀوتار جون ڳالهيون ڪريون،
- جاڳ ٿي پئي ڪَٺن ڏوهه ڪنهن کي ڏجي؟
- ڪنهن کي ويٺو ساري ڪوئي،
- چاهه نه ڪڏهن آڻي ٿي،
- وري نيڻ ڪنهن سان ملائي مان ويٺسُ،
- پَسِي پهريون دفعو توکي، چڙهيا جيڪي هُيا سانئڻ،
- جڏهن مَچَ يادن جا يارو مچن ٿا،
- ورهايل محبتون تنهنجون،
- سونهن جي دِيوِيءَ مٿان سينگار ٿيندو ٿو وڃي،
- ڇيڙ نه تون تڪرار جون ڳالهيون،
- ڏُکي زندگي آ،
- تنهنجون پياريون اکيون،
- ملي جا اوهان کي شبابن جي دنيا،
- اچانڪ ڪا ناري ٿري ياد آئي،
- جيون ڪنهن سان پيار جو نالو،
- تنهنجي هر هڪ ادا،
- عذاب گھر آ اسان جو جِيون،
- اداس ڏينهڙا اداس راتيون،
- خوشين جو يارو ڏڪار آهي،
- آس ڪا نراس ٿي،
- ڪويل کان مٺو تنهنجو آواز ٿو لڳي،
- عجب زندگيءَ کي رنگن ۾ ڏٺو مون،
- ڳنڍي نينهن ناتو ڇنڻ ڪونه آيو،
- هٿن مان تون هٿڙا ڇڏائي هليو وئين،
- حَسينن جي چنچل ادائن آ ماريو،
- نيٺ ته توکان وِسري ويندس،
- مورَ جيان پئي ٽِلي ڇوڪِري ڳوٺ جي،
- ٿئي ها ڀلو جي هُو مون کي ملي ها،
- راهه ۾ تنهنجي رُلندا آهيون،
- مون کي لڳا جي پيارا ماڻهو،
- طرحي غزل
- مان پنھنجو پاڻ پيو ڳولھيان،
- طرحي غزل
- مَتارن کان پري آهيون،
- ماٺِ ٿي ماري وجهي ڪو گنگنايو دوستو،
- احساس آ،
- جيون مُٺ ۾ واري آهي،
- نوان درد پل پل سهي ٿو چريو،
- هتي اظهار ٿيو پوڙهو،
- هِنن صدمن کي روڪي ڪو،
- پيدا ٿيو وري،
- پنهنجو ناهي ڪو گهر سائين،
- ورهايل محبتون تنهنجون،
- آس ڪا نرِاس ٿي،
- اسان سهڪار جا عادي،
- پنهنجا جڏهن انگ ملي پيا،
- نظر انداز ٿيو آهيان،
- سر مست رهي دل،
- لنگهي وئي ڄمار ڪا،
- منهنجو آ دلدار انوکو،
- حجابي حسن آ تنهنجو،
- کلي پيو جناب ڄڻ،
- صدين جي درد ۾ ورتل اسانجي زندگي آهي،
- محبتن جي اثر ۾ آھيون،
- نظم
- او سنڌي تنهنجي حال مٿان،
- سوچيو هُيم،
- تون ڪهڙو قومي ليڊر آهين؟
- هر روز ٿو وڪامي
- منھنجي ننڊ،
- خاموشيءَ کي ختم ڪجي،
- ڪالھ آئون
- شاعر جي تنھائي
- تو ڪڏھن
- مزدور
- اڪثر ماڻھو هڪ جيون ۾
- تخليقڪار
- ڪِرِيل روپ
- پيار ڪٿا
- روز
- نئين ڪويِتا
- نظم
- اسان
- مائيڪرو نظم
- مائيڪرو نظم
- آزاد نظم
- آزاد خيال
- تنھنجي جوڀن جي
- وضاحتن جي
- اظھار سان
- مون ۾ ۽ تو ۾
- فيس بوڪ
- نثري احساس
- چئوسٽا
- دل لڳي ٿي ڪرين،
- جڏهن ڀي اوهان سان مِليا نيڻ آهن،
- اکين ۾ رهو ٿا اکين جو قسم آ،
- جڏهن کان اوهان کان ڇِنا يار آهيون،
- جِيون تنهنجي نانءُ ڪيو مون،
- وسارڻ جي چاهين وِساري سگهين ٿي،
- درد ڏيڻ آ جنهن جي فطرت،
- چپڙن تي جو چَپ رکيائين،
- حواسن تي حاوِي اسان جي رهين ٿي،
- اسان کان ڏور گهاريندين؟
- کيس چئجو ته پنهنجي دل کي بازار نه سمجهي،
- چند مرڪُن پٺيان درد خاشو مليو،
- اڪيلو فرد جاڳي پيو،
- مڃون ٿا اوهان کي وڻون ڪونه ٿا،
- مُرڪ تنهنجي سلامت رهي او پرين،
- ڪريون ڀي ته ڪهڙو اسان بحث جانا،
- پيار جي لائق هر ڪو ناتو،
- اوهان کان ڌار ٿي سائين،
- اڙي جِدت جا ڳولهائو اسان جو پيار سادو آ،
- پرت پچارون مون ڏي پاڇِي،
- جن لئه آهن پاڳل اکيون،
- ٽُٽُا جو رابطا سائين،
- نيڻن سان مون واڳيا نيڻ،
- تو آ جيڪا پالي دِل،
- نماڻا نينهن جاڳي پِيا،
- هُل هُلائڻ آيو آهيان،
- آ خواب اکين جي ڏوليءَ ۾،
- تنهنجيون ڳالهيون منهنجي واتِ،
- جڏهن ڀي ڏسون ٿا نقابن ۾ آهين،
- ان کان پهرين مٽي بڻجان
- ڊسمبر سرد کي ڀوڳيم،
- نيڻ منهنجا هُجن، پير تنهنجا هُجن،
- يار ٿورو ڪجان،
- گرم ساهن جون سرگوشيون.
- محبتون واري ۾ ناهن،
- اسان کي روز آ مرڻو.
- اسان جو جوڙ اوجاڳا
- گمنام ٿا رهون
- هلي آ جياپي جي رازن کي سمجهون،
- هڪ جام پيئڻ سان،
- منهنجي دل جون ڀتيون
- بي ڪيف هوائون
- اوهان جو عڪس نيڻن ۾
- ٽانڊا ٽانڊا منهنجو تن من
- انتظاري ختم
- چالبازي ڪري
- ڀتا خوري تنهنجي عادت،
- تنهنجي صورت وسرندي وڃي
- اعتبار ڪرڻ جهڙي هُئي،
- اڌوري گهُور ارپي وئي،
- ساٿ تنهنجو هيو يار ماکيءَ جيان
- روز کڄي ٿو منهنجو پيارو،
- سرد راتيون وريون
- آدم جي آبادي گهرجي
- ڪلراٺي ڄڻ ڌرتي آهيان
- دڙڪن جهڙيون مرڪون تنهنجون
- يادگيري سڄڻ
- اظهار ڪري ڄڻ ڦاٿاسين
- اڌوري گهور ارپي وئي
- پوپٽ جهڙو روح رکين ٿي
- پاڻ ٿياسين پوڙها سانئڻ
- اوھان جي اکين ۾ ٺڪاڻو ملي پئي
- مون ۾ رھجي ويندڙ ماڻھو
- ملين ڀي ڪونه ٿو ڪاٿي
- گھڙي پل خواب ٿا جھاڳيون
- اسان جو سور سڃاڻو
- کسي اسان جو چين ۽ ٻين کي راحتون ڏنئي
- ساٿ تنهنجو هيو يار ماکيءَ جيان
- ڇو ذھن تان نٿي لهين؟
- آدم جي آبادي گهرجي
- حسينن جي ته هر ڪوئي رهي ٿو ساٿ ۾ شامل
- جو آ تنهنجو خدا سوئي منهنجو خدا
- ٿو سنڌ ڪُٽائين زرداري
- پوپٽ جهڙو روح رکين ٿي
- تنهنجي صورت وسرندي وڃي
- رولاڪ رهياسين
- ٽانڊا ٽانڊا منهنجو تن من،
- پيار ۾ دوکا ملندا رھندا
- ائين نفرت جي پاڻي سان
- چپن جي ويجهڙو ڪري چپن کي ڇو پري ڪيئي؟
- اکين ۾ پاڻُ لاهڻ ڏيو
- سمجهوتن تي پيار ملي ٿو
- ذھن جي جهول ۾ اُڇليل اوهانجي سار جا سڪا
- مفلس جو آ پيار به مُفلس،
- پل کن توسان رَليا نيڻ،
- جيون توسان ونڊ ڪيو مون،
- اوهان سان گُذاريل گهڙيون ياد آهن،
- ڪِٿي هاڻ ماضي وساري اچان ٿو،
- پنهنجو ڀي ڪو جوڙ ٺَهي پئي،
- مالڪ تون، مان نوڪر وانگي،
- سَرَءُ جون ساعتون آهن،
- ڪي پَلَ مون سان ساڻُ هَلي تون،
- اُتم جا ساهه کان ڌرتي،
- اوهان جي اچڻ تي
- ڇا جون عيدون ڇا جا ميلا؟
- نهارڻ سان مون کي ڏنگي آ وئي،
- اوهان کان سوا هي ٻُسي شام آهي،
- جن لاءِ آهن پاڳل اکيون،
- وڌائي فاصلا ويئي،
- آ خواب اکين جي ڏوليءَ ۾،
- ٽُٽا جو رابطا سائين،
- پرت پچارون مون ڏي پاڇِي،
- درد جي دوا کپي،
- عذاب گهر آ اسانجو جيون،
- چيز بَزاري پيار آ تو لئه،
- پير اگهاڙا ڦاٽل ڪپڙا چهري منجهه غبار،
- مرضي آ تنهنجي سائين
- نيڻن سان مون واڳيا نيڻ،
- وحشتن کان سڄڻ
- ڌماڪي جو جاري اثر ذھن تي
- ڪنھن جا ڪنھن جا
- مون ننڊ وڇائي رستن تي،
- فرق ته ڪنھن تي پوڻو ناھي
- روز ٿو ماريان
- ھلي آ جياپي جي رازن کي سمجهون
- اسان تي چاھي گلاب دنيا
- ٽہ سٽا
- هيل به سارو سال
- مون کي به ڪو سمجهائي،
- مون ڏي ناهي گل
- جهڙالو پهر
- ٻه سٽا
- حصو پھريون
- حصو ٻيون
ڀٽڪيو آهيان در در سائين.
دنيا ميلو تنهن ۾ آئون،
تنها تنها اڪثر سائين.
چوٽن پٺيان چوٽ لڳي آ،
ڄڻ ڪو آهيان پٿر سائين.
تو کي سجدو يار ڪيو مون،
تو ئي ڪوٺيو ڪافي سائين.
نيٺ ته ايندين بارش بڻجي،
آسي دل جو آڳر سائين.
*