طرحي غزل
تو مٿان ئي ته يار مرڻو آ،
ھا ائين ئي ته هاڻ جيئڻو آ.
ذھن منهنجي ۾ ٿو رهين هر پل،
ذھن تنھنجي ۾ هاڻ رهڻو آ.
سوچي لفظن جو وار ڪر سائين،
لفظ واپس ڪڏهن نه ورڻو آ.
حد دخلي وجود ٿي ويو آ.
ٿو لڳي اڄ سڀاڻ ڊھڻو آ.
ٿو لڳان ديپ ڪو مزارن جو،
مونکي شب روز ئي ته ٻرڻو آ.
عشق ڪاون سندو ته رستو آ،
شرط پيرين اگھاڙي هلڻو آ.
پنهنجي ڌرتيءَ مٿان به ويڳاڻو،
ڏينھن اهڙو به ھاڻ ڏسڻو آ.
*