ٽوپي اجرڪ پٽڪي وارا جاڳيا آهن،
ڌرتيءَ تي ڄڻ چنڊ ستارا جاڳيا آهن.
بارش کان پو ٿر جي هاريءَ هرُ سنڀاريو،
واريءَ ۾ ڀي ٻنيون ٻارا جاڳيا آهن.
قِبلو پنهنجو هاڻ صحيح ڪر پيرَ وڏيرا،
هيمون هوشوءَ روپلي پارا جاڳيا آهن.
هاڻ نه سنڌي، سنڌيءَ جو ڪو ويري بڻبو،
وستيءَ واهڻ نينهن جا نعرا جاڳيا آهن.
شاههُ ڀٽائي واڌايون ٿو توکي ڏي اڄ،
سنڌڙي تنهنجا مارُو سارا جاڳيا آهن.
هاڻي نه ايندي تبديلي ٻيو ڪڏهن ايندي؟
پيٽ بُکيا هي ٻار اُڃارا جاڳيا آهن.
*