جڏهن ڀي شام ٿيندي آ، صنم جي سار ايندي آ،
گلابن سان ڪٺي جيڪا کڻي ڪي خار ايندي آ.
ملهاري مُندَ جو چرچو هُلي آ ڳوٺ ۾ ويندو،
جڏهن سانئڻ ڪري آجا سڳين کان وار ايندي آ.
چپن تي ماٺ جي موسم اکين ۾ چاهه جي چُرُ پُرُ،
سمائي پاڻ ۾ ڪيڏا سکي اسرار ايندي آ.
هٺيلي چالَ سانئڻ جي مٿان سهڪار جوڀن جو،
نهارن سان ڪري گهايل سوين ڪنڌار ايندي آ.
گھڻو ٿيو وقت جو منهنجي مٺي ٻانهن ۾ آئي هئي،
اڃان ڀي پاڻ مان هُن جي مون کي مهڪار ايندي آ.
هجي بازي ڀلي ڪهڙي، ڪسو پَر ڀاڳُ آهي جو،
اسان جي ئي ته حصي ۾ هميشه هار ايندي آ.
*