تون جي ڀاڪُر ۾ ڀرين، ڄڻ تہ جنت ۾ اسين،
هير ٿڌڙي جيان ورين، ڄڻ تہ جنت ۾ اسين.
پاڻ هڪ ٻي جا ٿيون ساھ هڪ ٻي جا کڻون،
شال تون ڀي ها ڪرين، ڄڻ تہ جنت ۾ اسين.
او قداور ڇوڪري، سونھن تو ۾ اڻ مئي،
تون اچي مون ۾ مرين، ڄڻ تہ جنت ۾ اسين.
گس ٻنھي جا ساڳيا پنڌ ۽ هي پيچرا،
روح کي ڀي گڏ پرين، ڄڻ تہ جنت ۾ اسين.
تيز ڇوليون سمنڊ جون ۽ ٻيو ڀي ڪجهہ گهڻو،
ساڻ تون ڀي ترين، ڄڻ تہ جنت ۾ اسين.
شال پوري ‘آس’ من جي ٿئي اڄ ڪا وري،
پير گهرجي تون ڌرين، ڄڻ تہ جنت ۾ اسين.