پنھنجي ميلاپ جا ڏينھن آيا وري،
ڏيھہ اباڻي مٿي مينھن آيا وري.
تنھنجي آئي پرين مس بھارون وريون،
اوچتو هي وڇوڙا ڪيئن آيا وري.
آهي ڌرتي سڄي ويس سائو ڍڪيو،
ٿي سمورا پھر شينھن آيا وري.
تو پڄاڻان مٺي راحتون ويون رسي،
ٽھڪ جيئن تون وئين نہ تيئن آيا وري.
گڏ گذاريل گهڙيون هاءِ وسرن نٿيون،
ياد ننڍپڻ جا ڪي نينھن آيا وري.
ڪا رحم جي نظر ‘آس’ تي ڌر پرين،
ايئن لڳي پل پراڻا جيئن آيا وري.