تون ئي ناهين پاڻ اسان سان،
ڪھڙي دنيا ساڻ اسان سان؟
توبن هاڻي يار وڇوڙا،
ڀيڙا ھُوندا هاڻ اسان سان.
ڏُور پيو ڇو گهارين ساجن!
مُحبت ڪا تہ ماڻ اسان سان.
تنھنجي پويان جيون اونڌاھُ،
ناهي ڪا چانڊاڻ اسان سان.
سار رُڳو ٿي ساٿ نڀائي،
اکڙين جي آلاڻ اسان سان.
مُرڪون ڄڻ پن ڇڻ جي موسم،
دردن جي آ کاڻ اسان سان.
هر پل من ۾ ‘آس’ اهائي،
هاڻ نہ سينو تاڻ اسان سان.