رڻ ڪنڌي تي رهندڙ راڻي!
ڪيڏا ڀاڳ ڀلارا تنھنجا.
سونھن بہ تو وٽ سانوڻ وانگي،
من جو من کي ڀانوڻ وانڱي،
جهرمر جَرڪي وستي توسان،
مُرڪن ماڳ ڀلارا تنھنجا.
سرد رُتن ۾ ڀاڪُر تنھنجو،
مون لئہ کيس کٿي جئين آھي،
تون جي ناهين گڏ او سجني!
هيءَ مند ڏينھن تتي جئين آھي.
چنچل چاڳ ڀلارا تنھنجا.
سُس پُس تنھنجي سيڪ بدن جي،
چڪ بہ تنھنجو ريک بدن جي،
باھ برھ جي بند ڪمري ۾،
تو ھُئي ٻاري ديپڪ وانگي،
رڳ رڳ راڳ ڀلارا تنھنجا.
مٺڙي تنھنجي مُرڪ سموري،
ڳل گُلابي مھڪ کٿوري،
جن تي جرڪن جوڀن رُت جا،
موهيڙي جي داڻي وارا،
ڪارا داغ ڀلارا تنھنجا.