يار هي تنھنجو کِلڻ ٿيو اوچتو،
پوءِ ئي پنھنجو ملڻ ٿيو اوچتو.
پاڻ ھڪڙي ئي بتيلي ۾ پرين!
هڪ ئي رستي هلڻ ٿيو اوچتو.
هو سنڌو ڪنٺ تي هٿڙا جهلي،
شام جو دلڪش رُلڻ ٿيو اوچتو.
بخملي بدن تنھنجو مھُڪي پيو،
۽ ھٿن ۾ ھٿ جهلڻ ٿيو اوچتو.
‘آس’ جي ٿي آس اڄ آ ساڀيان،
ھمسفر تنھنجو اچڻ ٿيو اوچتو.