ياد ٿي هُو اچي، نينگري ڳوٺ جي
روح ۾ ٿي رچي، نينگري ڳوٺ جي.
ڀاڪُرن ۾ ڀري جيئن ٿي ھُو ملي،
تيئن ٿي ھُو مچي، نينگري ڳوٺ جي.
سونھن آ ھُو بہ هُو چوڏهين جو چنڊ،
شل نظر کان بچي، نينگري ڳوٺ جي.
ٿي ڪري هٺ خدا جي ڏنل سونھن تي،
رقص ۾ ٿي نچي، نينگري ڳوٺ جي.
سونھن ۾ آ صفا ڪنھن پري جي مثل،
پر وجهي ٿي ڏچي نينگري ڳوٺ جي.
ڌار ٿي سوچ ۾ گم رهي ٿي سدا،
پر ٻڌم ٿي پچي نينگري ڳوٺ جي.