ڪارونجهر جو ڪَر پي مُرڪيو،
ڀوڏيسر جو ڀر پي مُرڪيو،
هُن جي پير ڌرڻ سان ئي،
سارو شھر نَگر پي مُرڪيو.
يوسف راڳ ملھاري ڇيڙيو،
ڪاسِبي جو تر پي مُرڪيو.
مون سان هُن جي ياد ڪٺي هُئي،
سارو ڄڻ تہ سفر پي مُرڪيو.
نگراڻي جا منظر پسندي،
منھنجو من اندر پي مُرڪيو.
پُوڄارڻ پي گهنڊ وَڄايا،
گوڙيءَ جو مندر پي مُرڪيو.