هُن جو ڪوئي ڏَس ئي ناهي،
ڳوليون ٿا پر گَس ئي ناهي.
چنڊ جيان هو ڏُور رهي ٿو،
ڳالھہ اسانجي وَس ئي ناهي.
ڪاٿي لپَ اٽي جي رکندي،
گهر ۾ ٿالھي تس ئي ناهي.
بارش جو تون خيال ڪڍي ڇڏ،
ڪڪرن ڪارو ڪَس ئي ناهي.
ڪھڙا حال اُماڻيان توڏي،
پين پنو ۽ مَس ئي ناهي.
عورت ڳاڙهي ڀي ڪاري آ،
مردن تي ڪو ڪَس ئي ناهي.
روئندي واپس موٽي آئي،
ڳوٺ وڃڻ لئہ بَس ئي ناهي.
‘آس’ اوهان بن نور مٺي سان،
محفل ۾ ڪو چَس ئي ناهي.