بارش ٿر کي ڌوئي ڇڏيو،
ڏھر ڏھر کي ڌوئي ڇڏيو.
ڪڪرن ڀال ڀلائي پنھنجو،
ڏُرت ڏُڪر کي ڌوئي ڇڏيو.
ھُن جي ياد ڏياري بادل،
دل جي گهر کي ڌوئي ڇڏيو.
ماڳ سمورا مُرڪيا آھن،
ساري تر کي ڌوئي ڇڏيو.
هوءَ جا پير ڀري ھُئي پُھتي،
دلبر دل کي ڌوئي ڇڏيو.
‘آس’ ! خدا احسان ڪري ڏس،
ڪارونجهر کي ڌوئي ڇڏيو.