غم ڌنڌوڙي ڇاڻي ڇڏ تون،
مُرڪ چپن تي آڻي ڇڏ تون.
مھڪ خيالن جي ڪا کيڙي،
اعليٰ رُتبا ماڻي ڇڏ تون.
مند ملڻ جي آئي آھي،
يار رُساما هاڻي ڇڏ تون.
چھري چنڊُ گُلابيءَ تي تون،
واڻ ڇڳُن جا واڻي ڇڏ تون.
مايوسين آ من کي گهيريو،
آٿت ڪا تہ اُماڻي ڇڏ تون.
رولاڪ اکين کي ‘آس’ ٽِڪائي،
هائي ڪنھن تہ ٺِڪاڻي ڇڏ تون.