اسانکي وساري ڇڏين ٿي، ڀلين ڇڏ،
۽ دل تان ڌڪاري ڇڏين ٿي، ڀلين ڇڏ.
اسين نانءُ تنھنجي سڏائي سڏايون،
پرين تون اُتاري ڇڏين ٿي، ڀلين ڇڏ.
اوهان جي اڱڻ تي پکي ٿي لٿي دل،
انھي کي اُڏاري ڇڏين ٿي ڀلين ڇڏ.
مٺي ميڙ محفل اتان ئي اچانڪ،
اسان کي اٿاري ڇڏين ٿي ڀلين ڇڏ.
اڪيلو ڪرين پئي مٿان مست موسم،
ندي جي ڪناري ڇڏين ٿي، ڀلين ڇڏ.
نٿي دل لڳي تو سوا ‘آس’ جي پر،
غمن جي سھاري ڇڏين ٿي، ڀلين ڇڏ.