سنگم ساهه جهڙو مٺو ماڻهو
سنڌي ادبي سنگت جي شاخ آبادگار شگر ملز ۾ کوليا.ئين. جاکوڙي نوجوان هوندو هو سنگم مون سان گڏ ڪڏهن سکر ته ڪڏهن ڪراچي ، روهڙي الاءِ ڪٿي ڪٿي پيو ادبي سنگت جي پروگن من ۾ هلندو هو ۽ هو آهسته آهسته شاعري ڏانهن شعوري متوج ٿيو ۽ آءُ ان وقت نثر جي پهل ڪندو هئس. سومار سنگم ۽ سارنگ اچي گڏيا ته سنگت ضلعو حيدرآباد مڪمل سرگرم ٿي ويو سنگم هڪ غريب مزدور جو پٽ ۽ آءُ هڪ بس ڪنڊيڪٽر جو پٽ ڪاهي پيا سين ادب جي اڻٿڪ سفر ۾. مون ڪجهه ڪهاڻيون لکيون ڪتاب ڇپر ايو پوءِ سياسي سفر ڏانهن راغب ٿي ويس پر سومار سنگم نه مڙيو، شاعري ڪندي ڪندي ڪتاب روپ سندرتا کان پوءِ اُڃارو جيون جيڪو سنڌي ادب ۾ ٻي سنڌو حرفي تي لکي ذري گهٽ نه پر مڪمل شاعر ٿئي ويو آهي ........ سنگم گهر جي بيٺڪ تي آيو!
حڪم ڪيائين ته! هن ڪتاب تي ڪجهه لکي ڏيءَ مون سنگم جي اکين ۾ ڏٺو ته سندس اکين ۾ لڪل شاعر جي نماڻڪي ۽ سنگم هڪ مولانا جي روپ ۾ سٺو لڳي رهيو هو سندس اسرار مون تي ٺهيو ٿي هو منهنجو ادبي دوست رهيو آهي!
مسودو ڏيئي هو هليو ويو ......... سامهون رکيم ..... پڙهيم
بشارت ملي مون ڏسڻ نور تنهنجو!
خوابن ۾ مون وٽ اچڻ حُور تنهنجو!
ٿئي شل اسان جو سنگم يار دنيا،
مثالي هجي سو ملڻ حُور تنهنجو!
واهه سنگم ته شاعر ٿي ويو آهي!
Very Good Sangamسنگم مُنهن مهاندي مان رومينٽڪ نه لڳندو آهي ته سندس سٽون ته رومينٽڪ ماحول جو ڀرپور ڪردار ادا ڪن ٿيون. هي ڏسو پڙهو:
تون ڇڏ لِڪِي، گلڙا هڻڻ!
ڪوئي ڏسي ويري ملڻ!
منهنجو تريءَ نالو لکي،
تنهنجو رکي چپڙا چمڻ!
دوستو هيئن به چوي ٿو:
ٿاڻي نه گھاڻي ڊڄون ٿا!
پهريان نه هاڻي ڊڄون ٿا!
دڙڪا نه ڏي تون اسان کي،
پڻهين نه ماڻهين ڊڄون ٿا!
سنگم شاعري جي خوبصورتي کي ڀر پور انداز ۾ Enjoy ڪري ٿو، سکي ٿو ، تڙپي، مسڪرائي ۽ عذاب ڀوڳڻ جهڙن بي پناهه دليرين مان گذري ٿو ۽ وري سماج جي بي جا وهنوار ۾ ٻچن لاءِ مزدوري ڪري پيٽ پالڻ جو آرٽ ۽ اذيت به سهي ٿو ڄڻ ته باهه جي آوي ۾ پچي ٿو اهو سنگم منهنجي اک جي دوربين ۾ بي ترتيب شخص ضروري آهي پر هڪ سادو سودو بنا ڪنهن جي تنقيد ۽ واهه واهه جي لکڻ جو عهد ڪندڙ شاعر آهي. سنگم ساهه جهڙو مٺو ماڻهو شل زندگي سندس لاءِ هميشه اتساهه جو سبب رهي. ۽ پاڻ لکندو رهي سنڌ جا گيت.
سارنگ شاهه
ٽنڊو محمد خان
تاريخ؛ 17 مارچ 2017ع