(ٿ)
غزل
ٿوهر جوجسم، چِيري ڪنڊا،
ساوڪ ڇڄ ڳِلون ، جِهيري ڪنڊا !
جيڪي روز ٿا ، نڪرن ورِي ،
ڇو ؟ آڪاشَ جي، نِيري ڪنڊا!
فِرموٽِي ٺهِي، پلڙي منجهان ،
تو هَٿَ تي وِڌا، هيري ڪنڊا!
مورا کي مڇي، گندڻي ڀلي،
دريا جي پلي، کيري ڪنڊا،
تو جيوت ٻچا، ورتا جهلي،
سيڙهه ٿي هڻي، تيري ڪنڊا،
تُنهنجا هِنَ لڳا، اُب هم لفظ،
مون دل کي ورِي، سِيري ڪنڊا!
اکين جي ”سنگم“ ڇپرن لِڪِي،
تو اکين هنيا ، ڦيري ڪنڊا !
(2)
وائي
ٿر جا سُڪا هِن اَڪ!
لڳي جا لُڪ!
واريءَ ڀٽن سِرڪِي،
آهِن اُڏاڻا ڪک،
لڳي جا لُڪ!
پاڻيءَ اُڃارا ٿر،
جيوت مرن ٿا بُک،
لڳي جا لُڪ!
ڪوراڙيون ماڻهن،
کائن ڪري سي ڊُڪ،
لڳي جا لُڪ!
ڏاهي ”سنگم“ جيجل،
ڏاڍا ڏسي ٿي ڏُک،
لڳي جا لُڪ!