(ڄ)
غزل
ڄڻي جيجل غني اهڙو، *عبدالستار مُشڪل اڄ!
اچن دُنيا ولِي واپس، سخي ڏاتار مُشڪل اڄ!
لڳل گولِي هُجن زخمي، بچائڻ هنجهه کڻي ماڻهو،
غُسل لاشن ڪفن ڏولِي، ڪرڻ تِن تار مُشڪل اڄ!
غريبن کي سڏي جوڙا، بُکايل کي ڏيڻ کاڌو،
وڃِي بيمار جي گهر ڪو، پڇڻ سنسار مُشڪل اڄ!
صبر هو سادگِي هُنَ وَٽ، وڳو ڪارو ڪئي سالون،
رَکِي بُکيو پيٽ پنهنجو ، ڏيڻ ڏاڪار مُشڪل اڄ!
اڃان دنيا ۾ ايمبولينس هلي ٿي ايڌيءُ سروس،
پني فقرا ڪيو صدقو ڪري سردار مُشڪل اڄ!
ڪري هجرت اچي سنڌ جو، سڏايو جنهن سنڌي ماڻهو،
فِڪر هِن قوم کي آهي، ملڻ سويار مشڪل اڄ!
گهڻا سڪندر هُئا حاتم، ويا سارا هٿن خالي،
کڻي ڪو سر ”سنگم“ ويندو، پڳون دستار مُشڪل اڄ!
(2)
وائي
ڄاڃي اچن ٿا گهر،
دُهل ته وڄايو در،
ڏسي جيجل!
سهرا اڱڻ تي اڄ،
ذرذر ته ڳايو ذر،
ڏسي جيجل!
ڀائر چڱا ڳڏجِي،
پٽڪي ورايو ور،
ڏسي جيجل!
گاڏِيءَ سجائي گُل،
سرگس گُهمايو تر،
ڏسي جيجل!
لانئون ”سنگم“ سُهڙل،
لهندو ونيءَ سان ور،
ڏسي جيجل!