(ل)
غزل
لوڙهي ڏِٺِي ماکي امڙ!
ڪاڙهي تتي لاٿِي امڙ!
پار،پار تي اُڏرن مکا،
ڏانٽي ڇڪي ڪاٺي امڙ!
هٿ ڏنگن پير ڪنڊڙا لڳس،
ڊينگهريءَ گندِي ڦاٿِي امڙ!
رس ميڻ وٽو ڀرجِي ويو،
سڀ ونڊي ڏنوڀاتِي امڙ!
سنڀاري رکي ٻارن لاءِ،
سياري سندو ساٿي امڙ !
شِفاءِ سا حِڪمت سندي،
ڄڻي ٻار ڏي چاٽي امڙ !
”سنگم“ کي ڏنِي جيجل سڏي،
مکڻ سان گڏي مانِي امڙ!
(2)
وائي
لاري تون ڪنهنجي لڳِي،
لاکيڻي جيجل لڏي،
ڇوٿِي وڃِي!
اکين جي اڳيان هَلِي،
پاڙو پيءَ جو ڌِيءَ ڇڏي،
ڇوٿِي وڃِي!
گنب مِٽيون جوڙي هتي،
راڳي راڻي گهر ڀڏي،
ڇوٿِي وڃِي!
پيرن پنڌ هاڻي ورِي،
تون رڻ جاڳڻ سج وڏي،
ڇوٿِي وڃِي!
جهوري مُنهنجو جِيءَ ”سنگم“،
مونکي هت گُوندر گڏي،
ڇوٿِي وڃِي!