(ء)
غزل
ئُوئَان واري اوٽ، ڇڏي ڏي!
راڻي دل جي کوٽ، ڇڏي ڏي!
نفرت جي ڀت ڇو ته ، اڏين ٿي،
ڪيول فيرڻ ڪوٽ، ڇڏي ڏي!
عزتون توکي راس، اچن شل،
نڪ جي ڏاڍي موٽ، ڇڏي ڏي !
تنهنجا بانچي پير، ڏسي ڪو،
نچڻي پت تي نوٽ ، ڇڏي ڏي!
موکان جي ٿي پاڻ، لڪائين،
چهري وارن چوٽ ، ڇڏي ڏي!
پرکا رُت تون، شام بسنت،
چيڪي مٽڙي فوٽ، ڇڏي ڏي!
ٽوڙي پنهنجو ”سنگم“ سگهين ٿي،
منهنجو سينون جوٽ، ڇڏي ڏي!
(2)
وائي
ئُو ئَان ٻولي اِل لله، جي ڄمندي رُنون ٻار!
جوڙيا سائين جنسار!
وسري سارا عورت ويا ، جيڪي ڏٺا سور،
جهوليءَ جنهنجي ننڊڙو هيو، لکندي پُنون ٻار،
جوڙيا سائين جنسار!
عيسى موسى يوسف رکي نالو لڳي سڏڻ،
ڪُڏندي ڊُڪندي گهرٿواچي ، ٽپندي ٻنون ٻار،
جوڙيا سائين جنسار!
ڪارو ڪو ئي ڳو روٿيو ، ارڏو هتي مڙد،
راڻو ڪائي راڻي ٿئي، وڌندي ونون ٻار،
جوڙيا سائين جنسار!
پوتر جيجل جو آ ”سنگم“ ٻچڙن اُتم آر،
زوري ءَ ان کان ورتو کسي ، روندي ڇنون ٻار،
جوڙيا سائين جنسار!