(ڦ)
غزل
ڦاهي ٽنگڻ گهرجي جهلي، خُدڪار کي !
اغوا ڪري ننڍڙي پيو، جو ٻار کي !
پوشاڪَ جي اُجري اڇي، کي ڇا ڪجي؟
دل جي کُنڊي ماڻهو، ڪِني ڪردار کي !
وڪڻي وسيلا ڪو، ڪميڻي سچ چوي،
سنڌ جي دلالِي، ڪن ڪٽو ڪمدار کي !
جھيڙا لساني جن، وڌا جھانگين،
مومن پڪا سي هِت، وڻن ڀوتارکي!
ڪِلرن ڪيا ڪيڏا، ظلم شهرين،
ماري مٺا نالي، ڪئي منٺار کي!
ويڇا وساري هڪ ٿيو، سارا سنڌي،
در گُذر تون، ڪر اڻ وڻي، ويچار کي !
واعظ وڏي واڪي ڪري، شاعر پيو،
سمجهي اچي ڪوئي، ”سنگم“ سومار کي!