(ي)
غزل
يار آچا نورو ڪڪر ، جي نموني،
شمس آڪاش تي قمر ، جي نموني.
هُن نبايا وچن ڪري ، فرض پورو،
ڏي پيو ساٿ هم سفر، جي نموني.
سير ڪشتي وڻي لهر، ڇوليون ٿي،
چپ ڪنارن هُئا بندر، جي نموني.
رات جيون پُڄا ڻيون، ٿو ڪري جي،
صبح صادق جيان فجر، جي نموني.
دل ڪهاڻي چٽِي قلم سان هُئي مون،
جا ڪتابن لکي نثر . جي نموني.
مور پرڙن جيان هيو ، جي پرين ڇٽ،
ڇانءُ اُن جي ڪئي شجر جي نموني.
سام بسنت پئي ، ٿئي جا ”سنگم“ رُت،
هير ٿڌڙي لڳي اُتر جي نموني.
(2)
وائي
يار موٽي سگهو اچ اڱڻ تي وري!
اچ اڱڻ تي وري!
تو سوا ٿي لڳي رڻ حياتي چري،
اچ اڱڻ تي وري!
چنڊ وڻي ئي نٿو رات تارن ڀري،
اچ اڱڻ تي وري!
ڇو؟ وئي آ پرين تو اسان کان سري،
اچ اڱڻ تي وري!
هاڻ ويندا سچا نيٺ جزيا مري،
اچ اڱڻ تي وري!
لُڙڪ وسڪار ٿي دل پوي ٿي ڏري،
اچ اڱڻ تي وري!
ها اُڃارو ”سنگم“ ڄڻ مينهن ڪو ٿري،
اچ اڱڻ تي وري!