(ض)
غزل
ضمير جاڳي ڀِي نٿو، ڀوتارَ جو!
ڪميڻي بي مُهابي، هُنَ سردارَ جو!
ويو وڪوڙي ويرِي ، اسان جِي قوم کي،
اچو رستو اسين روڪيون، بدڪارَ جو!
لُٽِي نياڻي ورِي آهي، هُنَ بدذات ڇو؟
حرامي ڦر ڏسو ڪڃر، پُٽ ٻن چارَ جو!
لتاڙي ننگ پيو نانگو، شريفن جا،
ڪجي ڇا ڇا؟ تنهن مُنڪر، منهن ڪار جو.
تقاظا ٿِي ختم، انصاف جِي اڄڪلهه،
کسي حق پيو هرڪو، حقدارَ جو !
عدالت انساني ڪجي احتساب،
سزا ان کي ڏيئي ڪجي نروار جو.
ڏسون ڏُکارِي سنڌ ٿا، ”سنگم“ سارا هِت،
اسان پُڄاڻِيءَ ڇا ٿيندو، سڄي سنسارَ جو!