پنهنجي پاران
مون سياستدانن تي به لکيو آھي ته صحافين تي به لکيو آھي. زميندارن تي به لکيو آھي ته هارين تي به لکيو آھي. شاعرن ۽ اديبن تي لکندي مون سُگهڙن تي به لکيو آھي ته فنڪارن تي به لکيو آهي. مون جتي ونگي جي ڄام ارباب اميرحَسن تي لکيو آھي اُتي هوٿيئر جي حَسين ڇوڪري جڳو نائيءَ تي به لکيو آھي. آروکيءَ جي راڻي رام سنگهه سوڍي تي لکيو آھي ته ڪونڀاريءَ جي ڪِنگ روپلي ڪولهي تي به لکيو آھي. مون ذات، پات، مذھب، رنگ، نسل کي هڪڙي پاسي رکي مٽيءَ جو ماڻهو ٿي مٽيءَ جي ماڻهن تي ئي لکيو آھي. مون فنڪاراڻي انا کي هڪ پاسي رکي اُنهن تي به لکيو آھي، جن مون کي سدائين ”کري جو ٻاهريون ڪڻ“ سمجهيو آھي. هي ڪتاب هڪڙو هيرن جو هار ڪري پويو آھي. ان هار جو ٻيو حصو به ايندو. هڪڙي ڪتاب ۾ سڀئي هيرا نٿا سمائجي سگهن. ڪتاب وڏو ٿئي ٿو. ان ڪري ان جا ٻه واليوم ڪرڻ مناسب سمجهان ٿو. هن ڪتاب جو نالو مون شيخ اياز جي مشهور بيت مان کنيو آھي جيڪو بيت هن ڪتاب جي مُنڍ ۾ شامل آھي. باقي مون ڇا لکيو آھي؟ مُنهنجي لکڻيءَ ۾ ڪهڙو چس آھي يا بي سواد آھي. ان ڳالهه جو فيصلو توهان پڙھندڙن تي ڇڏيان ٿو.
واندو ويهڻ کان لکڻ بهتر سمجهندو آھيان. مُنهنجي تخليق کي ڪتابي شڪل ڏيارڻ ۾ دوستن جا وڏا هٿ آھن، نت ههڙي مهنگائيءَ جي عذاب ۾ آئون بيروزگار ڪٿي ٿو ڪتاب ڇپرائي سگهان. اها سڀ دوستن جي ڪرم نوازي آھي. آئون اُنهن جا وڙ ڪيئن وساريان جن مون کي سدائين سڳن ڀائرن وانگي ڀانئيو آھي، جن مون کي پنهنجي پريوار جو ڀاتي سَمجهي پيار ڪيو آھي، اُنهن مور ماڻھن ۾ جھرمريو جو ڪمانگر ڪوي ڀيرجي ٺَڪُر، سومڻهار جو چَتر منش چتر سنگهه راٺوڙ، جهرمريو جو جوان حاڪم سنگهه عُرف حاڪم جي، ڪُتاني جي پاڳاراڻي پريوار جا ڪرم وير پُتر پير کيت سنگهه ، پير صاحب پاڳارا ڪانجي سنگهه ۽ درياءَ دل سوڍو ڪيسر سنگهه، پاٻوهر جو رمڻيڪ سوڍو راجوير سنگهه، منهنجي ڳوٺ جي چند چڱن ۾ ڀلا ڀائر نيت سنگهه ڪونپاڻي ۽ ڊاڪٽر موهن سنگهه راٺوڙ DVM، پاٻوهر جو پَر اُپڪاري سوڍو رائسنگهه، مندر واريءَ جو مور سليم راهمون، آروکيءَ جو ابابيل سوائي سنگهه سوڍو سروپاڻي، هوٿيئر جو پروانو پدم سنگهه ڀٽي، همير جي ڍاڻي جو پدم سنگهه سوڍو، هيلاريو پير جو دانش ٻالاڻي، ڪيرٽيءَ جو ڪامريڊ سوڍو سورن سنگهه، اسلام ڪوٽ جو نٻو سردار سروپ سنگهه سوڍو، هٿڻيءَ جو راڄ ڌڻي خليل الله راهمون، مڇيائوُ جو مور نگجي راجپُوت شامل آھن.
- امر رائيسنگهه راجپوت