ممتاز نهڙيو
ممتاز نهڙيو صحافتي دنيا ۾ تڏهن پير پاتو جڏهن ”الک“ جو عروج هو. جڏهن نئونڪوٽ جهڙي ننڍڙي شهر ۾ صبح جي ماڪ سان گڏ ”پاڪ“ پڄندي هئي. ان پاڪ جي وڏن پنن تي هن بيباڪ ٿي خبرن جا کُڙکيٻتا کيڙي، ٿر جي پُٺ تي پيل انهن علائقن جا درد ايوانن تائين پهچايا، جيڪي صفا ويرانيءَ جي ور چڙھيل هُئا. جڏهن رڻن ۾ ريڊيا وڄندا هئا، جڏهن خبرن جو وڏو وسيلو صرف لڪڙ تار هوندي هئي، درويش جي دردن جهڙي ان دور ۾ هن نئون ڪوٽ مان نه رڳو صحافت جو سج اُڀاريو، پر بڙ جي ڍوري کان وٺي ڪارونجهر تائين ڪئي چنڊ پڻ چمڪايا، جن جي چانڊوڪي ٿر جي مستقبل کي منور ڪرڻ ۾ رات ڏينهن رُڌل آهي، نُور تي سدائين چشم چاڙهي هلندڙ، سانوري رنگ وارو جسم ۾ پورو پنو ۽ هر وقت خبرن جي خفت ۾ رُڌل، هي صحتمند صحافي هر اُڀرندڙ سِج جو سلامي آهي، 2001ع ۾ عبرت جو خصوصي رپورٽر ٿي رهيو، 2003ع ۾ خبرون آئي ته ان جو ضلعي رپورٽر ٿيو ۽ خبرون کي اوج تي پڄايو. 2007ع ۾ سنڌ ٽي وي چنيل کليو ته اُن جو ضلعي رپورٽر ٿيو ۽ پوءِ ميرپورخاص جو بيورو چيف رهيو. حيدرآباد لئه آوز ٽي وي جو بيورو چيف ٿي رهيو. حيدرآباد جي ٿڌڙين هوائن جي شهر جا سُمورا سُک تياگي ڏيهه واسين جي ڏکن ۽ ڏولاون سان لائون لهڻ لئه هي وري به واري جي دڙن جو مسافر بڻيو. فاروق سومري جڏهن ”سنڌ ايڪسپريس“ کي سنڌ جي واهڻن، وستين ۾ هلائيندي دڙن جي ديس ڏانهن لاٿو، تڏهن اُن کي ممتاز نهڙيي جهڙو آڙيڪاپ صحافي ملي ويو، جنهن صحافتي پليٽ فارم تان بيهي بابُو وانگي ڀري سيٽي وڄائي ۽ سنڌ ايڪسپريس تيز گام جيان تيز ڀڄندي چند ڏينهن ۾ چوڙيي تائين پڄي وئي. اڄ ٿر ۾ سنڌ ايڪسپريس ٽاپ تي آهي، ان جو سمورو ڪريڊٽ ممتاز ڏانهن وڃي ٿو، ڇاڪاڻ ته ممتاز وڏي ڪوشش سان ان ڪاميابي تي پهچايو آهي. پر وري به هڪ نئين اخبار آئي ته، ممتاز سنڌ ايڪسپريس سان سموريون وفاداريون پنهنجي پُراڻي بريف ڪيس ۾ بند ڪري نئين سان نينهن نڀائڻ لڳو. جي ها هُو هن وقت علي قاضيءَ جي اخبار ”روزاني پنهنجي“ سان پنهنجائپ ڏيکارڻ ۾ پُورو آھي. ممتاز جون صحافتي سوچون گهڻن جي سمجهه کان مٿي آهن. حيرانگي جي حد تڏهن رهي ٿي، جڏهن هي جنهن به اداري کي جوائن ڪري ٿو ته ان کي صحرا ۾ چندن بڻائي ڇڏي ٿو. چوڻ جو مطلب ته هي لوهه کي سون ۾ تبديل ڪرڻ وارا گڻ ڄاڻي ٿو. اهي گڻ گهڻن صحافين جي خواهش رهجيو وڃن، پنهنجي ادارت هيٺ هفتيوار ” ٿر آواز “ اخبار ڪڍي، ٿر ۾ ٿرٿلا مچائيندڙ ممتاز سان منهنجي پهرين ملاقات ريڊيو پاڪستان مٺيءَ جي بلڊنگ ۾ تڏهن ٿي هئي، جڏهن اسٽيشن ڊائريڪٽر علي نواز خاصخيلي هو. 4 نومبر 2006ع وارو اهو ڏينهن مون کي اڄ به ياد آهي، ان ڏينهن آئون ريڊيو مٺيءَ تي بطور ميزبان آڊيشن ڏيڻ ويو هئس. اتي ممتاز موجود هو جنهن منهنجي تمام گهڻي رهنمائي ڪئي، اسين هڪٻئي لاءِ اجنبي هئاسين، پر پوءِ به هن منهنجي ڀرپور مدد ڪئي. هڪ راجپوت هئڻ جي ناتي، ڇاڪاڻ ته هو راجپوتن سان وڏي محبت ڪري ٿو، شايد ان ڪري جو هن جو تعلق پڻ سماٽ ذات سان آهي.
مهراڻي جي هن ماروت مون تي ٿر جيڏو ٿورو تڏهن ڪيو هو، جڏهن مٺي شهر مون لئه انتهائي اوپرو هو. جڏهن آئون ادب جي پهرين وک کڻن خاطر پنهنجي حال جي حقيقت ست راڄي ۾ سڻائڻ لئه ادب جي صحرا ۾ ڀٽڪيس پئي .جڏهن مٺي جي وڏن اديبن مون کي ڪتاب جو مهاڳ اهو چئي لکي نه ٿي ڏنو ته، تون اديب جي الف کان به واقف ناهين، شابس ته پوءِ به نور احمد جنجهي کي هجي، جنهن منهنجي لڄ ۾ ڦڪ رکندي ٻه اکر لکي ڏنا. تڏهن هن محبوب ماڻهو مون کي ايوب کوسي کان با منعيٰ مهاڳ لکرائي ڏنو، ۽ ايوب کوسي اُن مهاڳ ۾ جيڪا منهنجي حوصلا افزائي ڪئي اها ئي مون کي هن منزل تي وٺي آئي. ايوب کوسي کي مهاڳ لئه فون ڪندي چيائين ته، ”يار تون ۽ امر رائسنگهه لفظن جي لفاظي ڪيو ٿا. آئون جُملن جي لفاظي ڪرڻ ڄاڻان ٿو پر ”بريڪنگ نيوز“ واري ڀيڙ ۾ وقت وٿي ئي نٿو ڏئي جو ٻه اکر لکي سگهون. ان ڪري اهو بار توتي رکان ٿو.“ ممتاز جي چيل اها ڳالهه مون کي ان وقت ”ٺلهي ٺڪرائي“ وانگي محظ هڪ هام لگي، پر جڏهن مون سانوڻ ٽيج تي ريڊيي مٺيءَ تان هن کي پارس پروگرام ۾ ٻڌو تڏهن دنگ رهجي ويس. ٿاريلي زندگيءَ ۽ سانوڻ ٽيج جي سُندرتا تي واھ جو اسڪرپٽ لکيل هو. ان ڏينهن خبر پئي ته ممتاز سچ چيو هو ته، جملن جي لفاظي ڪندڙ ليکڪ آهي. يارن جو يار، دشمن لاءِ تلوار ۽ مسڪين ٿاريلن لاءِ بهار جهڙو بانورو ممتاز نهڙيو نه رڳو صحافيءَ ۽ ليکڪ آهي، پر شاعريءَ سان پيار ڪندڙ مٺڙي آواز جو مالڪ ميزبان پڻ آھي. سندن دل وانگي دسترخوان به ڪشادي جو مالڪ آهي، مجموعي طور تي چئجي ته ممتاز مُڪمل ماڻهو آهي. هڪ اهڙو ماڻهو جنهن ۾ ماڻهپو ائين جَهلڪي ٿو، جئين ڪنهن سهاگڻ جي سينڌ ۾ سندُور جرڪندو آهي. ممتاز جي لئه دلي دعا آهي ته شل حق ۽ سچ جي واٽ تي هلندي سدائين ٿر جي خدمت ڪندو رهي ۽ ڪاميابي سندس پير چميندي رهي ...!