• صادق فقير جي ڌرتيءَ کان موڪلاڻي ! : واحد ڪانڌڙو
توکان ٿيندي ڌار،
کلندي کلندي يار،
لڙڪ لڙي پيا لار ڪري!
اڄ جڏهن صادق فقير اسان جي وچ ۾ ناهي رهيو، تڏهن هن جي ڳايل اياز گل واري وائي هر ڪنهن جي ذهنن ۾ گونجي رهي آهي، صادق فقير پنهنجي فن جي شروعات 1986ع کان حيدرآباد ريڊيو تي ڳائي ڪئي ۽ شهرت جي بلندين تائين پهتو، صادق فقير ئي سنڌ جي ڪنڊ ڪڙڇ ۾ ڳوٺن، واهڻن وستين ۾ محفلون مچائيندي، ماڻهن جي دلين ۾ گهر ڪندو ويو، هُو فن جي گهٽين ۾ واچوڙي وانگر آيو ۽ واچوڙي وانگر سنڌ کان جسماني طور هميشه لاءِ وڇڙي ويو، سرمد سنڌيءَ کانپوءِ صادق فقير جو وڇوڙو سنڌ جي هنيانءَ ۾ هُرندو رهندو، سرمد سنڌي جيئن سنڌ جي نوجوانن جي ذهنن تي پنهنجي راڳ جا آلاپ ڇڏيا هئا، تيئن ئي صادق فقير به پنهنجا گيت ڳائي نوجوانن کي جهومايو،
سنڌڙيءَ تي سِر ڪير نه ڏيندو،
سهندو ڪير ميار، او يار!
جڏهن صادق فقير شيخ اياز جو اهو گيت ڳائيندو هو ته سنڌ جا عاشق ڌرتيءَ تان سر گهورڻ لاءِ تيار ٿي ويندا هئا، ننڍي کنڊ جي وڏي شاعر شيخ اياز کي جڏهن لحد ۾ لاٿو پئي ويو، تڏهن صادق فقير ۽ بيدل مسرور، شيخ اياز جو هيٺيون گيت ڳائي سنڌ جي ساڃاهوندن کي سوڳوار ڪري ڇڏيو هو:
سوَ درد ها، سوَ دک ها، پر زندگي پياري هئي !
اڌ رات جو ٻٻرن مٿان ڇا چاندني پياري هئي !
اڄ چنڊ ڏي آڪاس ۾ ٿو وک وڌايان، الوداع !
اي سنڌ توکي الوداع، اي هند توکي الوداع !
تو ۾ هيو سارو جڳت، اي جند توکي الوداع !
صادق فقير پنهنجي طبيعت ۽ مزاج ۾ ماٺيڻو، صوفي منش ۽ فقير صفت انسان هو، هُو عام راڳين وانگر لالچي نه هو، هن دنيا جي ڪيترن ئي ملڪن ۾ پنهنجي فن جو مظاهرو ڪري سنڌ ۽ سنڌ جي شاعرن جو نالو روشن ڪيو ۽ مڃتا ماڻي، هن باضمير ۽ باڪردار فنڪار کي سنڌ صدين تائين ياد رکندي.