شخصيتون ۽ خاڪا

چڱو ڀٽائي آءُ هلان ٿو

”چڱو ڀٽائي آءُ هلان ٿو“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. هي ڪتاب ٿر جي ٻاٻيهي، نامياري راڳي صادق فقير جي ياد ۾ لکيل تاثراتي مضمونن، ايڊيٽوريل ۽ شاعريءَ جو مجموعو آهي جنهن جا سهيڙيندڙ علي نواز آريسر ۽ زاهد اوٺو آهن.
Title Cover of book چڱو ڀٽائي آءُ هلان ٿو

• توکان ٿيندي ڌار: ممتاز نهڙيو

سنڌ جون آليون اکيون پنهنجي محبوب صادق فقير جو منهن ڏسڻ لاءِ اوسيئڙي جي پلصراط تي ٽنگيل آهن. صوفين جي گيڙو رنگ ۽ ڪنهن درويش جي دل وانگي بي داغ سنڌ جي ڌرتي، ڪڏهن به ڪنهن جي امانت ۾ خيانت نه ڪئي آهي ۽ نه وري ڪنهن جو پاڻي پاءُ پنهنجي پاسي ڪيو هوندو. اها سنڌ جيڪا سڄي دنيا ۾ پيار ۽ محبت سان گڏ برابريءَ جي عظيم روايتن جي اڪيلي امين رهي آهي، جنهن جي زبان تي ’دوست مٺا دلدار عالم سڀ آباد ڪرين‘ جهڙي دعا رهي آهي، جنهن ڌرتيءَ تي صوفي شاهه عنايت کان وٺي، مخدوم بلاول تائين هزارين مثالي ڪردار وجود رکن ٿا. ان ڌرتيءَ جي سفير صادق فقير کي خبر ناهي عربن جي قانونن ڇو قيد ڪيو آهي؟ صادق فقير ته محبت ۽ امن جو الستي سفير هو، جنهن کي سرحدي قانونن جي زنجيرن ۾ جڪڙي ڇڏڻ ڪٿان جو انصاف آهي؟ صادق فقير جي وڇوڙي تي سوڳوار سنڌ سان ڏک جو اظهار ڪندڙ عالمي ضمير سعودي حڪومت کان اهو پڇي سگهندو ته ڇا سنڌ ۾ ايندڙ عرب سڳورن سان ڪڏهن سنڌ اهڙو ورتاءُ ڪيو آهي؟ جهڙو ورتاءُ هو سنڌ ڄائي سان ڪري رهيا آهن. هن وقت جڏهن سنڌ سڏڪن ۽ لڙڪن جي ساگر ۾ ٻڏل آهي. هر طرف درد ۽ پيڙاهه جي دانهن گونجي ٿي، سمورو آسمان سنڌجي سڏڪن جو پڙاڏو بڻجي ويو آهي. ان وقت صادق فقير جي صدمي کان وڌيڪ ٻيو ڪو به گهاءُ برداشت ڪرڻ جي سنڌ ڌرتيءَ وٽ سهپ ناهي رهي، جنهن کي وڌيڪ برداشت ڪري سگهجي. صادق فقير سنڌ جي زبان هو، جيڪا ته اسان کان کسجي وئي، پر سندس وکري ويل وجود اسان کي ملڻ ايڏو مشڪل ڇو بڻايو ويو؟ صادق فقير جنهن لاءِ سموري سنڌ دلين ۾ تعزيتي تڏا وڇائي ويٺل آهي ۽ اسان جا احساس ڪنهن ڏهاڳڻ جي اڻپورن ارمانن جي درد جو نوحو بڻجي ويا آهن. صادق فقير! جنهن جي آواز ۾ ڌرتيءَ جي دانهن به هئي ته وري آجپي ۽ خوشحاليءَ جو سهانو تصور به هو. صادق فقير ٿر جي ڀٽن مان ڦٽل درد جو اهڙو گيت هو، جنهن جي آلاپن ۾ سُرت ۽ ساڃاهه سنڌ کي سجدا ڪندي نظر ايندي هئي، ڪنهن کي خبر هئي ته ماکيءَ جهڙو مٺڙو ماڻهو، ايترو جلدي موڪلائي ويندو ۽ اسين سنڌ جي سفير کان هميشه لاءِ محروم ٿي وينداسين. سنڌ پنهنجي زخمي سيني تي نه ڄاڻ ڪيترا گهاءُ برداشت ڪيا آهن، پر صادق فقير جي وڇوڙي سنڌ کي وڌيڪ صدمي ۾ وجهي ڇڏيو آهي. اها سنڌ جيڪا محبوب راڳيءَ جي وڇڙي وڃڻ تي سڏڪي ٿي، صادق فقير، جنهن جي آواز ۾ ماکيءَ جي لار جهڙو ميٺاج به هو ته وري مور جي ٽهوڪن جهڙو درد به هو! جنهن جي صدا ۾ ڪارونجهر ۽ ڪجلاسر جي خوشبو به هئي ته وري ڀٽائيءَ جي فقيرياڻي گنگا جٽڻ جي روح جا احساس به هئا، جنهن جي اکين ۾ خوشحال سنڌ جا حسين خواب به هئا ته وري ڌرتيءَ جي درد جو درياءُ به ڇوليون هڻندو هو. ان صادق فقير جي وڇوڙي تي ڀلا ڪهڙي ڪنور دل نه رنو هوندو! هاڻي ته اسان جي لڙڪن کي ڪو اُگهڻ وارو به نه بچيو آهي، جيڪو ڳراٽڙي پائي پرچائي وٺي! جيڪو اسان جي وکري ويل وجودن کي ميڙي مٺ ڪري! اسين بلڪل اڪيلا ٿي ويا آهيون. اسين لاوارث ۽ ڇورا ڇنا ٿي ويا آهيون. مٺي شهر جون سموريون گهٽيون ڪنهن مرده خاني جي قافلن جون لٽيل ويران وستيون لڳن ٿيون، جنهن ۾ هر ڪو ماڻهو پناهه جي ڳولا ۾ ڊوڙي پيو، پر ڪنهن کي به پناهه ملڻ جي اميد نٿي نظر اچي.
اهو صادق فقير جيڪو سموري سنڌ جيان مٺيءَ جي به سمورن سڄاڻ دوستن کي گڏ ويهاري ننڍڙن ننڍڙن اختلافن ۽ وڇوٽين جو وجود ختم ڪري ڇڏيندو هو. اهي سمورا دوست اڄ اهڙي شفقت کان محروم بڻجي ويا آهن ۽ سموري سنڌ جي ٽٽي ويل مالها جي مڻين جيان وکري ويا آهن، جن کي صادق فقير گڏ ويهاري هڪٻئي کي هينئين سان هنڊائڻ ۾ مهارت رکندو هو. صادق فقير کانسواءِ مٺي ۾ هوليءَ جي تهوار جون رنگن واريون رسمون پڻ بي رنگ بڻيل آهن. سندس ڳايل اهو گيت ته ’هولي آئي هولي ڙي، ڪنهن به اسان تي رنگ نه هاريو‘ اڄ حقيقت جو روپ وٺي ويو آهي. صادق فقير جيڪو هندن جي تهوارن جي ٿيندڙ وڏن پروگرامن جو پڻ اڪيلو آرگنائيزر ۽ مهندار هوندو هو، سندس وڇڙي وڃڻ تي رنگ ڪنهن منحوس مٺ ۾ بند ٿي ويا آهن. اهو ئي سبب آهي ته امر جڳديش ملاڻي جي پٽ سشيل ملاڻي سڄي ٿر ۾ صادق فقير جي سوڳ ۾ هوليءَ جو تهوار سادگيءَ سان ملهائڻ جو اعلان ڪيو آهي ۽ رامچندر جي بنواس ڪاٽي واپسي تي صدين کان ٿيندڙ هوليءَ جي جشن جون سموريون تقريبون معطل ڪري ڇڏيون آهن. صادق فقير، جنهن جي اکين ۾ سنڌ جو درد لڪيل هو ۽ خوشحاليءَ جا خوبصورت خواب پناهه وٺي ويٺل هئا، ان صادق جي وڇڙي وڃڻ واري خبر هزارين ارمانن ۽ احساسن کي ٽياس تي ٽنگي ڇڏيو ۽ لکين دلين کي ماتم تي مجبور ڪري وڌو آهي. صادق فقير هڪ راڳي سان گڏ ذاتي زندگيءَ ۾ ايڏو وڏو ماڻهو هو، جنهن جي شخصيت تي لکڻ لاءِ سچ پچ ته لفظ ساٿ ڇڏي وڃن ٿا ۽ لفظ صادق جي ڪردار سان انصاف نه ڪري سگهڻ جو درد بيان ڪرڻ تي مجبور ٿين ٿا.
صادق فقير 20 مارچ 1964ع تي ڏيپلي جي هڪ ڳوٺ ۾ جنم ورتو ۽ سندس والد فقير فيض محمد (جيڪو روينيو کاتي ۾ تپيدار هو) جيڪو مٺي شهر ۾ آباد ٿيو، ان گهر ۾ جنم وٺندڙ صادق فقير پنهنجي ڳائڻ جي غير رسمي شروعات اسڪول جي پروگرامن کان ڪئي. پنهنجي مامي حسين فقير کان راڳ جي باقاعدي سکيا وٺندڙ صادق فقير 1982ع ۾ جڏهن اياز گل جي وائي ’توکان ٿيندي ڌار لڙڪ لڙي پيار لار ڪري‘ پهريون ڀيرو رڪارڊ ڪرائي ته سندس آواز نه رڳو سموري سنڌ ۾ گونجڻ لڳو، پر ان وائيءَ کي وڏي مڃتا ملي، جنهن بعد صادق فقير شاهه لطيف، شيخ اياز، حسن درس، آڪاش انصاري، حافظ نظاماڻيءَ کان وٺي سنڌ جي انهن سمورن صوفي ۽ سنجيده شاعرن جي شاعري پنهنجي مڌر آلاپن جي لباس سان سنڌ جي اسٽيجن تي ڳائي وڏو مقام ماڻيو. صادق فقير جا اهي گيت ’سکي پيا کي ملي ته چئجان‘، ’سنڌ جاڳي پئي‘، ’اڌورا اڌورا‘ ۽ ٻيا جڏهن سنڌ جي واهڻ وستين ۾ گونجڻ لڳا، تڏهن سچ پچ ته سموري سنڌ صادق جي عاشق بڻجي وئي ۽ صادق فقير سان پنهنجي محبوب جيان محبت ڪرڻ لڳي هئي. جيتوڻيڪ صادق فقير اڄ جسماني طورتي اسان وٽ موجود ناهي، پر سندس آواز جا پوپٽ صدين تائين سنڌ جي سرزمين تي اڏارون ڪندا رهندا.
صادق فقير جي خاندان ۾ هن وقت ڪو به باقاعدي ڳائيندڙ راڳي موجود ناهي، پر سندس ٻن پٽن راحت فقير ۽ نزاڪت فقير جي آواز ۾ پڻ صادق فقير جي صدا جهڙو درد محسوس ٿئي ٿو، جيڪي پڻ هن وقت اسڪولن جي پروگرامن ۾ ڌار ڌار گيت ڳائن ٿا، جيڪي پڻ پنهنجي بابا جي رهجي ويل گيتن کي سر سنيگت جو حصو بڻائي سنڌ جي ترجماني ڪري سگهن ٿا ۽ سنڌ کانئس اهڙي اميد پڻ رکي ٿي.



پيار جا راڳ ته ڇيڙيئه سهڻا،
ڪيڏا سور سهيڙيئه سهڻا!
صادق يار، جو راڻو ڳاتئه،
ڪيڏا ڦٽ اُڍيڙيئه سهڻا،


-اياز گل