شاعري
اکين منجهہ آڙنگ
نوجوان شاعر عبدﷲ آس هنڱورجو انھن سلڇڻن شاعرن مان هڪ آهي جنھن پنهنجي بھترين شاعريءَ ذريعي سنڌ ۾ سھڻي موٽ حاصل ڪئي آهي هن جي شاعريءَ ۾ وجد بہ آهي تہ اظھار دلڪشي بہ آهي . شاعريءَ جي اڪثر مروج صنفن تي هن خوبصورتيءَ سان لکيو آهي. دراصل هي غزل جو سُٺو شاعر آھي. هن شعري مجموعي ۾ گهڻا غزل آھن. جيڪي اڪثر رومانوي ڪيفيت ۾ لکيا ويا آهن، ڪُجهہ نظم ۽ چند چوسٽا پُڻ شامل آھن، پر غزل ۾ آس کي وڌيڪ مھارت حاصل آھي. اها هڪ مڃيل حقيقت آهي تہ سُٺي شاعر ٿيڻ لاءِ ڏات سان گڏ ڏانءُ بہ ھُجڻ گهرجي سو اِن معيار تي بہ قدرتي پورو لھي ٿو.
- 4.5/5.0
- 5
- 0
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- عبدﷲ ’آس‘ هنڱورجو
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- حق ۽ واسطا اداري وٽ محفوظ آهن
- ارپنا
- سنڌسلامت پاران
- پبلشر پاران
- پيش لفظ
- نفيس جذبن جو شاعر عبدﷲ آس هنڱورجو
- سادگيءَ کي سونھن ارپيندڙ عبدﷲ آس هنڱورجو
- آس ڪڪر جي آس
- شاعريءَ جو هم عمر هم خيال شاعر
- پنھنجي پاران
- غزل
- مورن جي رقص جھڙو دلربا شاعرعبدﷲ آس ھنڱورجو
- سوچي ٿي بس هاڻ حياتي
- برکا رُت ۾ بيٺي مُرڪي
- ٿيون چاڪ ڪيئي نقابن جون ڀَريون
- واهُوندي جو لڳڻ، تو اچڻ جي گهڙي،
- ٻاتيون ٻوليون ياد اچن ٿيون،
- تون جي ڀاڪُر ۾ ڀرين، ڄڻ تہ جنت ۾ اسين،
- عشق سندو انجام ٿي ڳولي،
- اکڙيون ٺارين ٿر جا منظر،
- ڊگهيون راتيون هاڻ او جانان!
- سمنڊ ۾ پي تَريون اَڻ ڳڻيون ڇوڪريون،
- ايڏو جلدي يار اسان کان،
- هاءِ! وڇوڙو وار ڪندو هِي،
- ساجن پنھنجي ساري حياتي،
- بَرسي جهوميو ٿر ساروئي،
- هوءَ پُڳي آ محفل ۾،
- روپ پَرِين جو ڌاري آئي.
- تون آس! ڌرين جي پير هِتي،
- پنڌ پرينءَ ڏي تاڻي جوڀن،
- لوڪ سُمھاريان، چريو ناهيان
- حال اندر جو اوري ڏسبو،
- توکان پوءِ هيل اسان جا،
- سُڻي حُسن جي هاڪ پرين!
- آئي باک نَويلي آئي،
- محبت جا ئي ماريل آهيون،
- اچي ٿي جوڙ جيون ۾،
- وڇوڙن کي چُميون ڏيندڙ پيارا ياد ايندا هِن،
- دل مونکي رات ائين چيو آھي،
- تو جو ٻي ڏي موٽ کاڌي،
- نقابن مان نڪتيون نڪوريون اکيون،
- نہ کيٽ سمجهي کيڙ مونکي،
- هُوءَ جا اُتري پاڻ اسان ۾،
- پکين جي لات وڌندي رهي،
- نِگاھون اوهانجي گهٽيءَ ۾ ڇڏي.
- توسان جيڪي گهاريون راتيون،
- ڀوڏيسر ۾ نار گهمي پئي.
- سُرن جي سراسر پتي ٿي وياسين.
- واهَڻ واھَڻ وسندي بارش،
- غم گهٽائن گهيري ورتو،
- اهڙو جڳ ۾ آھي ڪوئي،
- لڌي تو جڏھن سنڀار جانان!
- بَد حالِي ٿر ۾ آهي،
- چيٽ جي چاندنيءَ ۾ چَري ڇوڪري،
- ڇوڪِريءَ جو بدن ڇا تہ ڳورو هُيو،
- درد وڇوڙا ماري وجهندا،
- مست جوڀن ڇُليو ۽ جواني هئي،
- ايڏي سار ۽ سِڪ مون ۾،
- مينھن جي رات ۾ پُسي جي پياسين،
- اسان عشق ارڏو اُجاري سُتاسين،
- اوهانجي حياتيءَ سَندي هَنج آھي،
- مينھنَ ڪيڏا وٺا، ٿرَ مٿان او مٺا!
- حَسين آھن هوائون لاڙ جون،
- روح روليون رڻ پٽن ۾،
- دل کڻي هڪ حور وئي آ،
- ٿيا جو انائن کان آھيون پري،
- ڇِرڪڻي، مُرڪڻي ڇوڪري،
- عجب جهڙيون هن جفائون اوهانجون،
- ڊاهين ڇو ٿي اَڏَ اسانکي،
- ڪري وين ڪنارا اسان کان،
- ساٿ نہ ڇڏجان دوکو ڏيئي،
- واھ جو وينگس وَڻي آھي،
- اُلڪو هر هر فڪر اوهانجو
- هُوءَ جا وينگس هاڻ سُتي آ.
- رات کُٽي آ توکي ساري،
- من جا مالڪ مٺا ماڻھو،
- سڄڻ سان ديس سُونھي ٿو،
- هوا ڪيڏو وڻن کي لوڏيو،
- ھُن جي مُرڪڻ ماريو آھي،
- لھندڙ شام ڏسي گهوريان ٿو،
- تون ئي ناهين پاڻ اسان سان،
- هوءَ ڪنھن کي چاهي ويٺي،
- ڪا رهاڻ ڪجي ٿوهر هيٺيان،
- ڏوري ڏيھہ اچي ٿو مون ۾،
- اوهانجي نظر ۾ چريا هُون اسان،
- تون ايئن نہ نظرون ڦير پرين!
- اها رات ڪيڏي انڌاري ھُئي،
- ياد ستائي، سانجهيءَ ٽاڻي،
- اوهانکي سنڀاري، ٿڪا نيڻ آھن.
- ماڳن تي هِن مينھنَ وُٺا،
- تولئہ روئي ٿڪيون اکيون،
- وينگس هڪڙي وڻي وئي آ،
- سونھن ڌڃاڻي سکي آئي،
- هڪڙي نار رڻ ڪنڌيءَ تان،
- اچ انگوري اچ اسان ۾،
- بارش ٿر کي ڌوئي ڇڏيو،
- ڪنھن کي ساري روئي ويٺي،
- ڪا حُور وئي پي لاريءَ ۾،
- واسينگن کي ويڙھي آئي،
- زلف ڪارا ۽ سڳي خوبصورت،
- اُڏاري ھُن جا چُني بارش ۾،
- سانوڻ آيو تون بہ اچين ها.
- سنجها جو پکين جون اُڏارون وريون
- چاھُ ۾ ھوءَ چري ھُئي،
- اوهانجي شھر جي سانجهي،
- منھنجي ڌرتي پياري آهي،
- ڇوڪريون اڻ ڳڻيون ڳوٺ ۾،
- ڇوڪري هوءَ ملي اِهڙي طرح.
- سڄي جڳ ڪنان آ سُٺي مُون ۾،
- يار هي تنھنجو کِلڻ ٿيو اوچتو،
- ڀِٽ تان ڀَٽڪي هاڻ پُڳي آ،
- مورن جھڙي وِک تان صدقي،
- ٿڌ ڀِٽُن تي تاري آھي،
- هر روز ملڻ فرض اسان کي،
- تارن کي تڙپائي نڪتي،
- حُسناڪ حُورن کان ڀلي مون سان،
- ڪا جهانجهر پي وڳي مون ۾،
- سمنڊ ۾ ڏِس پيون ترن ڇوڪريون،
- تنھنجون ڳالھيون ساري سائڻ!
- هو مُرڪي ڀرمان مَٽي وئي آ،
- قرب توسان ڪيان، تون جي چاهين پرين!
- ڪيڏي پياري لڳندي آھين،
- غم ڌنڌوڙي ڇاڻي ڇڏ تون،
- تون ٿي چاهين رول رستن تي رُلان،
- روپ هر رنگ ۾ تون وڻين ٿي وڻين،
- هير ٿڌڙي وري تون ڪٿي آن پرين!
- اکين ئي اکين ۾ رکيو ٿي ڇڏين تون،
- ڪارونجهر جو ڪَر پي مُرڪيو،
- وِجهي ھار- ڀاڪر ڀرين ٿي، وڻين ٿي،
- اسانکي وساري ڇڏين ٿي، ڀلين ڇڏ،
- تنھنجون ڳالھيون ماري وجهنديون،
- او مومل! ائين نہ ماڻو ڪر،
- توکي چاهڻ لڳيس آئون،
- ياد ٿي هُو اچي، نينگري ڳوٺ جي
- خودڪشي ٿي ڪَري، نينگري ڳوٺ جي،
- حال ڪي اورجن، ويجهڙا جي ھُجون.
- وڻ وڻ واس وٺڻ ٿو چاهيان،
- روح ريجهائجي، جي ملين روبرو،
- روليو سوچن آهيان آئون،
- پنھنجي ميلاپ جا ڏينھن آيا وري،
- عيب اَڇوتا کوڙ اسان ۾،
- هُن جو ڪوئي ڏَس ئي ناهي،
- ڏسي ڪي ماتمي منظر ستارا سوڳواريءَ ۾،
- آيو آھي ڪير گڍيءَ تي،
- نظم
- عبدﷲ آس ! خوشنصيب شاعر آهي: منور هاليپوٽو
- ڳوٺڙو منھنجو
- پنھنجو ديس وٺو آ جانا
- پڳو هان شھر تنھنجي ۾
- عبدالواحد آريسر کي ڀيٽا
- نيٺ ازالو ڪير ڪندو…!!!
- رڻ ڪنڌي تي رهندڙ راڻي!
- چئوسٽا
- گنڀير ويچارن جي اپٽار: مريم مجيدي
- چئوسٽا