بيمار جي نماز جو بيان
سوال: بيمار جي لاءِ ڪهڙي حالت ۾ ويهي نماز پڙهڻ جائز ٿئي ٿو؟
جواب: جڏهن بيمار ۾ بلڪل بيهڻ جي طاقت نه هجي يا بيهڻ سان سخت تڪليف ٿيندي هجي يا مرض وڌي وڃڻ جو ڊپ هجي يا مٿي کي چڪر ايندا هجن ۽ ڪري پوڻ جو خوف هجي يا بيهڻ جي طاقت ته هجي پر رڪوع ۽ سجدا نه ڪري سگهندو هجي ته انهن سڀني حالتن ۾ ويهي نماز پڙهڻ جائز آهي، پوءِ جيڪڏهن رُڪوع ۽ سجدا ڪري سگهي ٿو ته رڪوع ۽ سجدن سان ۽ جي نٿو ڪري سگهي ته رڪوع ۽ سجدن جي اشارن سان نماز پڙهي، رُڪوع ۽ سجدن جا اشارا ڪنڌ نمائي ڪري پر رڪوع جي اشارن کان سجدي جي اشارن ۾ مٿي کي وڌيڪ نمائي.
سوال: جيڪڏهن ڪو شخص پوريءَ طرح سمورو وقت بيهي نٿو سگهي پر ٿورو وقت بيهي سگهي ٿو ته ان لاءِ ڇا حُڪم آهي؟
جواب: ان تي اوترو وقت بيهڻ ضروري آهي جيترو بيهي سگهي.
سوال: جيڪڏهن بيماريءَ ۾ ويهي به نماز پڙهڻ جي طاقت نه هجي ته ڇا ڪري؟
جواب: سُتي سُتي نماز پڙهي، سُتي نماز پڙهڻ جي صورت هيءَ آهي ته سنئون سڌو ٿي سُمهي پير قبلي ڏانهن ڪري پير ڊگها نه ڪري گوڏا اُڀا رکي ۽ مٿي جي هيٺان ويهاڻو وغيره رکي ان کي مٿانهون ڪري ۽ رڪوع ۽ سجدن جي لاءِ ڪنڌ جُهڪائي، اشارن سان نماز پڙهي، اها صورت افضل آهي ۽ هيءُ به جائز آهي ته اُتر جي طرف مُنهن ڪري ساڄي پاسي تي، يا ڏکڻ طرف منهن ڪري کاٻي پاسي تي ليٽي ۽ اشارن سان نماز پڙهي انهن ٻنهي صورتن مان ساڄي پاسي تي ليٽڻ افضل آهي.
سوال: جيڪڏهن بيمار کي مٿي سان اشارن ڪرڻ جي به طاقت نه هجي ته ڇا حڪم آهي؟
جواب: جيڪڏهن مٿي سان به اشارا نه ڪري سگهي ته نماز پوئتي ڪري پوءِ جيڪڏهن هڪ رات ڏينهن کان وڌيڪ ان جي اها حالت رهي ته ڇڏيل نمازن جي قضا به ان جي ذمي نه آهي، هائو جيڪڏهن هڪ ڏينهن رات يا ان کان گهٽ وقت ۾ ان کي مٿي سان اشارن ڪرڻ جي طاقت اچي ويئي ته پوءِ ڇڏيل نمازن جي (جيڪڏهن پنج نمازون يا ان گهٽ هونديون) قضا ان جي ذمي لازمي ٿينديون.