لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

ماڳن مڪانن جي نالن تي مشتمل پهاڪا ۽ چوڻيون

ڪتاب”ماڳن مڪانن جي نالن تي مشتمل پهاڪا ۽ چوڻيون“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. لوڪ ادب جي سلسلي پهاڪن ۽ چوڻين بابت ڪتاب ”ماڳ مڪانن جي نالن تي مشتمل پهاڪا ۽ چوڻيون“ نامياري ليکڪ انجنيئر عبد الوهاب سهتي جو لکيل آهي.
Title Cover of book ماڳن مڪانن جي نالن تي مشتمل پهاڪا ۽ چوڻيون

1. آريجا

1.1 لاهي لنگا ويھه، آريجن مان آسرو،
پني پرائو ڏيھه، اچي کاءُ آريجن ۾. (سرو، چوڻي)
آريــجــن جـا لاڙڪـاڻـي ۽ قمـبـر-شھـدادڪوٽ ضلعن ۾ ٽي وڏا ڳوٺ آهن؛ ۱. خير محمد آريجا، تعلقو ڏوڪري/ باقراڻي ۲. ڦيڙهي وارا آريجا، تعلقو قمبر ۽ ۳. محمدي آريجا، تعلقو وارھ. هيءَ چوڻي خير محمد آريجا (تعلقو ڏوڪري/ باقراڻي) لاءِ چيل آهي.
آريجن جي شھر ۾ خير محمد آريجو نالي، ھڪڙو بزرگ ٿي گذريو آھي، جيڪو صاحبِ شريعت ھيو. سندس وقت ۾، سندس موجودگيءَ ۾ ڪنھن کي به مجال نه ھئي جو دھل دماما يا موسيقي وغيرھ وڄائي. شھر ۾ رھندڙ لنگھا/ مڱڻھار، گذر سفر لاءِ ٻين شھرن ڏانھن ويندا ھيا. کين آريجا شھر ۾ دھل نه وڄائڻ سببان، پڳر به نه ملندو ھيو، جنھن تان ھڪ ڏينھن ھڪڙي، آريجوي لنگھي/ مڱڻھار، ائين چئي دل جي باھ ماري.
مطلب:
• آريجن ۾ پنڻ جي پچر ڇڏي، محنت تي گذران ڪرڻ گهرجي.
• پنڻو آهي ته پوءِ آريجا ڇڏي، ٻئي هنڌ وڃي پِنجي.