60. شھدادپور
60.1 شرم ويو شھداد پور، حياءُ ويو حڪيماڻين. (لاڙ، چوڻي)
جڏھن ڪو ماڻھو، حد کان وڌيڪ بي حياءُ ٿي پوي ۽ مٿئون ڏاڍ-مڙسي به ڏيکاري ته مٿس چڙ ضرور ايندي آھي. ساڻس پڄي به نه کائي سگھبو آھي ته پوءِ دل جي ڀڙاس ڪڍڻ لاءِ اھڙا لفظ چئبا آھن، جن جي ذريعي اھو اوٻر نڪري ويندو آھي. ھيءَ چوڻي به اھڙن موقعن تي استعمال ٿيندي آھي. بي حياءَ ۽ ڏاڍي ماڻھوءَ آڏو، اھڙا ڪيئي الفاظ بي اختيار نڪري ويندا آھن.
مطلب:
• ڀيٽيو؛ شرم شڪارپور، لڄ وئي لاڙڪاڻي.