20. ٽنڊو محمد خان
20.1 ٽنڊو محمد خان، جت معشوقن جو مان. (چوڻي)
معشوق جو مان، ھر ھنڌ آھي. جڏھن ته مير صاحبن جي اڏايل شھر ٽنڊو محمد خان اندر، معشوقن جو مان اڃا وڌيڪ آھي، ڇو جو مان مرجا وڌندي آھي پئسي سان. پئسو ناھي ته عشق به ڪھڙو.
عاشق سڃو ھوندو ته پاڻ تي ئي خرچ نه ڪندو، سو معشوق جا ناز۽ نخرا، خرچ ۽ ماڻا ڪٿان برداشت ڪري سگھندو. اھو سڀڪجھ، ھوندَ تي ئي ٿي سگھندو.
معشوقن جو مان ڪرڻ، ان ڳالھ جي شاھدي ڏئي ٿو ته ٽنڊو محمد خان شھر، اميرن جو شھر آھي. جن وٽ پنھنجي خرچ کان واڌو پئسو آھي، جيڪو معشوقن کي پنھنجو ڪرڻ لاءِ، مٿن لٽائيندا ٿا وتن. اگر سڃن يا ڀينگين جو شھر ھجي ته منجھس معشوق ڳوليا نه لڀن.
مطلب:
• زر بسيار، عشق ٺھ پھ. زر نيست، عشق پون پون.
• ڀيٽيو: ٽنڊو محمد خان؛ معشوقن جو مڪان.
20.2 ٽنڊو محمد خان؛ معشوقن جو مڪان. (لاڙ، چوڻي)
ٽنڊو محمد خان، ميرن ۽ ٽالپرن جو شھرن آهي. جتي مير صاحب هجن، اتي معشوق ته ازخود پھچي ويندا. ٿاڪ ڪري، پڻ رھي پوندا. جيڏانھن نظر ڦيربي، تيڏانھن جھلڪيون پيا پسائيندا.
مطلب:
• منزل تي رسڻ لاءِ، صحيح واٽ وٺڻي پوندي.
• ڀيٽيو: ٽنڊو محمد خان؛ جت معشوقن جو مانُ.