63. قنڌار
63.1 جڏهن تڏهن سنڌ کي، قنڌارئون جوکو. (سنڌ، چوڻي)
تشريح لاءِ ڏسو؛ ”سنڌ.“
63.2 ڪنڌيئون پار، قنڌارئون پار. (سنڌ، پھاڪو)
گهر جي عالم پناهه/ چوديواريءَ مٿان ٺاهيل ڪانن جي اولي کي ڪنڌي ڪوٺبو آهي، جيڪا پردي يا پناهه خاطر ڏبي آهي. گهر ڀاتي، ڪنڌيءَ کان نڪتو ته ڄڻ پري ٿيو. ايترو پري، جيترو قنڌار پري آهي.
جڏهن درياهه تي نه پل هجي ۽ نه ٻيڙيءَ جي سھوليت هجي، اهڙيءَ حالت ۾ درياهه پار جو يا پاريچو عزيز ائين آهي، ڄڻ قنڌار ۾ ٿو رهي.
مطلب:
• گهران نڪري ويل عزيز کي پهرين دل ۾ ساربو آهي. نيٺ دل تان به لهي ويندو آ.
• قنڌارئون پار، ڌر قندار.
• ڪنڌي کون پار، ڌر قنڌار.
• ڪنڌي کون پار، قنڌارئون پار.
63.3 گهر جي نِيت، قنڌار جي کَٽي. (سنڌ، پھاڪو)
پنھنجي گهر جي پِڇ پاڻي يا دال ماني به قنڌار جي مالِ غنيمت کان ڀلي آهي.
مطلب:
• گھر جو ٽڪر به ٻاھر جي سڄي مانيءَ کان بھتر آھي.
• چڱو آھي گھر جو کَنُ، ٻاھر جو سڄو پيو ٻَنِ.