9. بغداد
9.1 هوڏانھن باهه، هيڏانھن ڀِتِ، بغداد منيءَ ۾. (سنڌ، پھاڪو)
هڪ منھ اندر، ڀت جي ڀرسان گابو ٻڌل هيو. ڪنھن مھل اوچتو مَنَھه کي باههِ لڳي وئي. ھڪ پاسي کان باھ ته ٻئي کان ڀت ھئي. گابو پاڻ رسي ذريعي ڪلي سان سُڪ ٻڌل ھيو. گابي کي، نه ڀڄڻ جي واھ پئي ملي ۽ نه ئي ڪير ڇوڙڻ لاءِ دل ٻڌي اندر پئي آيس. اهڙيءَ حالت کي ڏسي ڪنھن ائين چيو.
مطلب:
• اڳيان باھ، پويان پاڻي.
• ڪنھن وڏي مصيبت ۾ چؤکنڀو ڦاسڻ.
• انڌير آ ڪن بغداد آ. (ورجيس)
• ظلم جي جاءِ، جتي نه ھيڏانھن پير ڌري سگھجي، نه ھوڏانھن پير ڌري سگھجي.
• نانگ جھليو وڇونءَ کي، چي؛ جي ٿو ڇڏيان ته ڪوڙھي ٿو ٿيان، جي ٿو ڳھان ته پيٽ ٿو چيري.