لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

ماڳن مڪانن جي نالن تي مشتمل پهاڪا ۽ چوڻيون

ڪتاب”ماڳن مڪانن جي نالن تي مشتمل پهاڪا ۽ چوڻيون“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. لوڪ ادب جي سلسلي پهاڪن ۽ چوڻين بابت ڪتاب ”ماڳ مڪانن جي نالن تي مشتمل پهاڪا ۽ چوڻيون“ نامياري ليکڪ انجنيئر عبد الوهاب سهتي جو لکيل آهي.
Title Cover of book ماڳن مڪانن جي نالن تي مشتمل پهاڪا ۽ چوڻيون

93. مٽياري

93. مٽياري
93.1 مٽيارين جو موت، ويندي جي ويرم. (لاڙ، چوڻي)
مٽياري؛ متعلوي بزرگن جي نالي پٺيان، حيدرآباد کان ۲۰ ڪلوميٽر اتر طرف ٻڌايل شھر، نيشنل هاءِ وي تي واقع آهي. اتي جا بزرگ وڏي ڪانيءَ ڪرامت وارا هئا، جن کي ڏسي يا اثر ۾ اچي، هندو هڪدم مسلمان ٿيندا هئا.
ڪلھوڙن ۽ ميرن جي دور ۾، مٽياريءَ جي ڪن عالمن فتويٰ جاري ڪئي ھئي؛ ”جنھن ھندوءَ، ڪنھن مسلمان کي، ’ادا‘، ’ڀائو‘، ’يار‘ يا ’دوست‘ جھڙي رشتي ڏيکاريندڙ لفظ سان سڏيو ته اھو ڄڻ مسلمان ٿي پيو.“
ان دور ۾ باقيل پوٽا سيدن جي پڳدار حاجي مير اول شاھ وٽ ته، ھندن کي مسلمان ڪرڻ جي سند ھئي. ’ادا‘، ’ڀائو‘، ’يار‘ يا ’دوست‘ چوڻ وارن ھِندن کي جھلي وٽس آندو ويندو ھيو. کيس زوريءَ مسلمان ڪري، ھٿ تي مھر ھڻي ڇڏيندا ھيا. ويتر ھندن جو اندر ساڙڻ لاءِ، ان ھمراھ کي ڪلھن تي کڻي، سڄي شھر جو سرگس ڪرايو ويندو ھيو. اھو سلسلو انگريز دور جي ڪجھ عرصي تائين ھليو، پوءِ وڃي بند ٿيو.
مطلب:
• ھر شھر جي ڪا نه ڪا خوبي آھي. مٽياري شھر، پنھنجي مدفون بزرگن جي ڪرامتن سببان مشھور آھي.
• مسلمانن خلاف، هندن جي پروپئگنڊا ته اھي کين زبردستيءَ مسلمان ڪندا ٿا وتن.
• ترت سزا ملڻ واري جاءِ تان جڏھن تڪڙي موٽ ملي ته ائين واتان نڪري ويندو آھي.