82. گمبٽ/گنبٽ
82.1 جنھن جون ڄنگهان يارن وٽ، سا ڪيئن ويندي گمبٽ. (سرو، پھاڪو)
پنڌ، پيرن ۽ ڄنگهن سان ٿيندو آهي. ھڪڙي جون ڄنگھون جيڪڏهن ڪٿي ڦاٿل يا سُڪ هجن، ته پوءِ اھو پنڌ ڪين ڪري سگھندو. اگر ڪير کيس ڪنھن سواريءَ تي به کڻي ۽ پھچائڻ به چاھي ته ائين نه ڪري سگھندو، ڇو جو جسم جا عضوا، ڪجھ ھڪ ھنڌ ۽ ڪجھ ٻئي ھنڌ نه ٿا ٿي سگھن. ماڻھو يا پوري جو پورو، ڄنگھن واري ھنڌ ھوندو يا پوري جو پورو سِسَ واري ھنڌ ھوندو. اھو ڪنھن لاءِ به ممڪن ناھي ته ڄنگھون ھڪ ھنڌ ھجنس ۽ پاڻ ٻئي ھنڌ ھجي.
مطلب:
• جيڪو ماڻھو، هڪڙي معاملي ۾ ڦاٿو پيو آهي، سو ٻيو ڪم ڪيئن ڪري سگهندو.
• خيال ھڪ ھنڌ اٽڪيل ھوندا ته ٻئي ھنڌ جو ڪم نه ٿي سگھندو.
• ڄنگهان يارن وٽ، هلي آ گمبٽ. (سرو، پھاڪو)
82.2 ويڄر جن جي وچ تي، سي گمبٽ ڪيئن گھارين؟ (لاڙ، چوڻي)
ويڄر، ھڪ ذات جو نالو آھي. ڏاڍا قربائتا آھن. وس ويندي مھمان کي ٽڪائڻ کان نه مڙندا آھن، جنھنڪري گمبٽ ويندڙ مھمان، رات تائين گمبٽ نه پھچي سگھندو آھي.
مطلب:
• منزل تي سو پھچندو، جنھن کي رستي-روڪ نه ٿيندي.