شاعري

صحرا مون ۾ ساھہ کڻي ٿو

’’صحرا مون ۾ ساهه کڻي ٿو‘‘ جديد سنڌي شاعريءَ جي رنگن جي عڪاسي ڪندڙ اهڙو مجموعو آهي، جنهن جي فڪر تي ڪنهن جي ڇاپ ناهي بلڪه امر ساهڙ جي ٻوليءَ جي ٻه رنگي ڍنگ سبب منفرد اسلوب طور ڏسجي ٿو. هُو گهٽ لکيو پر سٺو لکيو جي پيروي ڪندڙ شاعر آهي، جنهن جي هر هڪ تخليقَ پنهنجي جوهر ۾ سگهاري ۽ وڻندڙ آهي.
  • 4.5/5.0
  • 5489
  • 1082
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • امر ساھڙ
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book صحرا مون ۾ ساھہ کڻي ٿو

روز اچي ٿي ريٻارڻ

گهرٽياريءَ گهاٽ تي،
روز اچي ٿي ريٻارڻ.

ڳُجهي ڄڻ ته ڳُجهارت ڪا،
ڳــولــــــڻ اُوچي ڳاٽ تي،
روز اچي ٿي ريٻارڻ.

گڏ پتيءَ سان گُوار ڪڍڻ لئه،
صُبح سويرِي ساٽ تي،
روز اچي ٿي ريٻارڻ.

سامَهون سارين کيٽ مان،
جوئڻ ڪنهن کي جاٽ تي؟
روز اچي ٿي ريٻارڻ.
ڌرتتيءَ جو دلا لاهي،
ويهڻ ڪنهن لئه واٽ تي؟
روز اچي ٿي ريٻارڻ.

نازڪ پنڇي نينهِن جا،
ٽاهِڻ هاريءَ - ٽاٽ تي،
روز اچي ٿي ريٻارڻ.


ساٽ: ماڪ پوڻ سان تيل پوسَل.
جوئڻ: ڏسڻ/جانچڻ.
ٽاٽ: اڪ ۽ کَپ مان ٺهيل نوڙ، جنهن سان ٺڪاءُ ڪري هاري پکي اُڏائيندا آهن.