شاعري

صحرا مون ۾ ساھہ کڻي ٿو

’’صحرا مون ۾ ساهه کڻي ٿو‘‘ جديد سنڌي شاعريءَ جي رنگن جي عڪاسي ڪندڙ اهڙو مجموعو آهي، جنهن جي فڪر تي ڪنهن جي ڇاپ ناهي بلڪه امر ساهڙ جي ٻوليءَ جي ٻه رنگي ڍنگ سبب منفرد اسلوب طور ڏسجي ٿو. هُو گهٽ لکيو پر سٺو لکيو جي پيروي ڪندڙ شاعر آهي، جنهن جي هر هڪ تخليقَ پنهنجي جوهر ۾ سگهاري ۽ وڻندڙ آهي.
  • 4.5/5.0
  • 5489
  • 1082
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • امر ساھڙ
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book صحرا مون ۾ ساھہ کڻي ٿو

ڪويتا نيڻ ڄڻ هُن جا

ڪَويتا: ڇينٽَ جو ڪپڙو،
ڪَويتا: ڄڻ پَٽوري ڪا،
ڪَويتا: کڻ کارڪ جو،
ڪَويتا: ٽؤنر ڪنجريءَ جو،
ڪَويتا: کيل اَجرڪ تي،
ڪَويتا: ڪاسبي جهڙي،
ڪَويتا: ڪـامڻيءَ جهڙي،
ڪَويتا: اک بــــــــــــــــــــادامـــــي،
ڪَويتا: رنگ ڪڻڪائون،
ڪَويتا: تِرَ موهيڙا،
ڪَويتا: گُل رهيڙا،
ڪَويتا: ڳوٺ جون ڳليون،
ڪَويتا: ٽُڪَ تي رليون،
ڪَويتا: رقص مورن جو،
ڪَويتا: عڪس پاڻيِ جو،
ڪَويتا: کُٻ کاڏيءَ جو،
ڪَويتا: بيل گاڏيءَ تي،
ڪَويتا: ڄَڃ جهڙي آ،
ڪَويتا: ويس لاڏائون،
ڪَويتا: عاج جي ٻانهين،
ڪَويتا: گاج جهڙي آ،
ڪَويتا: جڳ جوڳيءَ جو،
ڪَويتا: رُوح روڳي جو،
ڪَويتا: تاب ۽ تجلو،
ڪَويتا: وَڄُ جو پاڻي،
ڪَويتا: ڏينهُن هوليءَ جو،
ڪَويتا: رات ڏِيئاري،
ڪَويتا: رُت آرهڙ جي،
ڪَويتا: مُند مينهوڳي،
ڪَويتا: آرُ آگم جو،
ڪَويتا: تيز بارش جيئن،
ڪَويتا: سِجُ نيزي تي،
ڪَويتا: ڄَر ڄيري جي،
ڪَويتا: وِکَ ڳيري جي،
ڪَويتا: حُسن هرڻيءَ جو،
ڪَويتا: مور جي ڪلنگي،
ڪَويتا: ننڊ پنڇيءَ جي،
ڪَويتا: هيرَ جهڙي آ،
ڪَويتا: کيرَ جهڙي آ،
ڪَويتا: کاڄُ کاٽو نبا،
ڪَويتا: ساڳ ڄانڀي جو،
ڪَويتا: ڀاڳ ڪانڀي جو،
ڪَويتا: ٻُڪ ٻاجهر جي،
ڪَويتا: جنڊ جو ڦيرو،
ڪَويتا: چيٽ جهڙي آ،
ڪَويتا: ڄيٺ جهڙي آ،
ڪَويتا: کوههَ جي سيرَڻ،
ڪَويتا: جاٽ جوڀن جي،
ڪَويتا: اوڙ جو ڇيڙو،
ڪَويتا: ٿَڪ ڪُڙميءَ جو،
ڪَويتا: قرض هاريءَ جو،
ڪَويتا: پيٽ پورهيت جو،
ڪَويتا: عُمر جي پُونجي،
ڪَويتا: پَن جي ٻيڙي،
ڪَويتا: ڀُونگريءَ جهڙي،
ڪَويتا: ڪُوڪَ ڪوئل جي،
ڪَويتا: انبَ جي ٽاري،
ڪَويتا: وَل چنبيليءَ جي،
ڪَويتا: ٻانهَن ٻيليءَ جي،
ڪَويتا: ناز بُوءَ جهڙي،
ڪَويتا: مَئي ڪدي جهڙي،
ڪَويتا: رسُ تاڙيءَ جو،
ڪَويتا: خواب لاڙيءَ جو،
ڪَويتا: سارَ سُڳداسي،
ڪَويتا: مَڪ جئن مَهڪي،
ڪَويتا: اَڪ جون ڦلڙيون،
ڪَويتا: ٻُور ڪُونڀٽ جو،
ڪَويتا: پنڌ ڪاڇي جو،
ڪَويتا: سيرَ سامُونڊي،
ڪَويتا: ويرَ وانگر آ،
ڪَويتا: وَنجُهه ٻيڙيءَ جو،
ڪَويتا: وقت وڻجارو،
ڪَويتا: ڏيک ڏهرن جو،
ڪَويتا: لاڙ جهڙي آ،
ڪَويتا: ماڳ مڪليءَ جو،
ڪَويتا: ياد ماضيءَ جي،
ڪَويتا: شهر ٺٽي جو،
ڪَويتا: ڍنڍ ڪينجهر جي،
ڪَويتا: تڙ تماچيءَ جو،
ڪَويتا: وَڙ تماچيءَ جو،
ڪَويتا: نياز نُوريءَ جو،
ڪَويتا: پارُ ميهر جو،
ڪَويتا: سِڪ سُهڻيءَ جي،
ڪَويتا: رَنجُ راڻي جو،
ڪَويتا: ميڙ مُومَل جو،
ڪَويتا: چنگ چارڻ جو،
ڪَويتا: تند ٻيجل جي،
ڪَويتا: سُوز سورٺ جو،
ڪَويتا: پُور پُنهل جو،
ڪَويتا: سُور سسئي جو،
ڪَويتا: ڇانگ ڇيلن جي،
ڪَويتا: ڀالوا جهڙي،
ڪَويتا: مارئي جهڙي،
ڪَويتا: سوچ صُوفيءَ جي،
ڪَويتا: عشق سرمد جو،
ڪَويتا: هيرَ رانجهي جي،
ڪَويتا: جُوءِ جکري جي،
ڪَويتا: ڀيڻ دوديءَ جي،
ڪَويتا: ٻانهَن ڀاگهُل جي،
ڪَويتا: ساٿ سوڍي جو،
ڪَويتا: پارڪر جهڙي،
ڪَويتا: روپلو ڪولهي،
ڪَويتا: هاڪ هوشوءَ جي،
ڪَويتا: چيخ ڪاريءَ جي،
ڪَويتا: دانهن ڌرتيءَ جي،
ڪَويتا: رڙ قيدي جي،
ڪَويتا: درد ٿاڻي جو،
ڪَويتا: گهاءُ گهاڻي جو،
ڪَويتا: هَڏ بلاول جا،
ڪَويتا: سَڏ سُوريءَ جا،
ڪَويتا: گهاٽ ڦاسيءَ جو،
ڪَويتا: ڳوٺ ڳڙهيءَ جو،
ڪَويتا: ڄڻ قلندر ڪو،
ڪَويتا: گس ڀٽائي جو،
ڪَويتا: دڳ درازن جو،
ڪَويتا: ڄڻ گهڙولي ڪا،
ڪَويتا: ڏِٺُ پرولي ڪا،
ڪَويتا: لوڪ آکاڻي،
ڪَويتا: سارَنگا جهڙي،
ڪَويتا: نينهُن نازڻ جو،
ڪَويتا: بخت باليءَ جو،
ڪَويتا: سُونهَن جي شوخي،
ڪَويتا: بي رُخي هُن جي،
ڪَويتا: ويڻ ڄڻ هُن جا،
ڪَويتا: نيڻ ڄڻ هُن جا.