هِرک هٿڙن تي حِنا، ڏاڍي وَڻي
مُرڪندي ماههِ لَقاَ، ڏاڍي وَڻي.
نينهَن تُنهنجي جا نشا آئي کڻي،
بي چَئي بادِ صَبا، ڏاڍي وڻي.
بَدن تُنهنجي جيءَ ڀنل خوشبوءَ ۾،
ڄامشوري جي هَوا ڏاڍي وڻي.
رات ڳائي ريگزارن ٿي پئي،
شاعِري تُنهنجي وَفا! ڏاڍي وڻي.
روپ پيئي ٿي پَسائي پاڻ جا،
آرسيءَ جي هر ادا ڏاڍي وڻي.