منهنجا گيت گهٽائون ٿيندا
مُنهنجي دل دَرازن جهڙي،
اوڏن جهڙي، رازن جهڙي،
اهڙو ديس اڏڻ ٿي چاهي،
جنهن ۾ ڪو نه ڪَميڻو هوندو،
ڪو به نه ڏاڍو، هيڻو هُوندو،
هرڪو پاڻ - وَهڻيو هُوندو،
ڪو به وڏيرو وڌ نه هُوندو،
ڌرتيءَ جو ڪو اڌ نه هُوندو،
سڀني جا حق ساڳي هُوندا،
راڄُ ڪندا اُت راڳي هُوندا،
سڀئي ڌرم سَريکا هُوندا،
ڪائي ذات ۽ پات نه هُوندي،
ڏات ته هُوندي، ڏانءُ به هُوندو،
هرڻيءَ جهڙو هانءُ به هُوندو،
ڪوئي ڊَپُ ۽ ڊاءُ نه هُوندو،
ڀوتارن جو ڀاءُ نه هُوندو،
ڊاڪو توڻي ڊان نه هُوندو،
اُن جو ڪو ارمان نه هُوندو،
بُک وِگهي ڪو ڀيل نه مَرندو،
ٻار ٻَري ۾ ڪو به نه ٻَرندو،
ڪا به نه ڳڻتي، چِنتا هُوندي،
جُوءِ ڌڃاڻي جَنتا هُوندي،
ڪو نه مُجيري ماري هُوندو،
ڪو به نه سِرڙيو هاري هُوندو،
ڪين مَڄوءَ جي مرضي هَلندي،
ڪير نه ڪنهنجو قرضي هوندو،
ماڻهوءَ جو جت مانُ به هُوندو،
دردن جو درمان به هُوندو،
آجو هر انسان به هُوندو.
ماضي جن جو مُهذب هُوندو،
آئيندو ڀي اُجرو هُوندو،
ڌنُ به هُوندو، ڌڻ به هُوندو،
وينگي جو هر وڻ به هُوندو،
روهيڙي جا رنگ به هوندا،
بوڙينڊا ۽ چنگ به هوندا،
مور پکيءَ جا کيڙا هُوندا،
ڳيرا بازن ڀيڙا هُوندا،
ڪوِئل هُوندي، ڪُونج به هُوندي،
گهر، گهر جنهن جي گُونج به هُوندي،
خوشبو هُوندي، کيٽ به هُوندا،
چانڊوڪيون ۽ چيٽ به هُوندا،
عشق جتي بي اونو هُوندو،
کوهن تي ڪي کينچل ٿيندا،
جن کي ڪائي جهلَ نه هوندي،
ڪا به ٻيائي ٽلَ نه هُوندي،
ڪو نه جتي ڪو رائِر هُوندو،
هرڪو پنهنجو ميت سڏيندو،
گوڏو، گوڏي ساڻ گڏيندو،
ڳالهين جا ڪي ڳوٺ اڏيندو،
سُرخ سَويرو ظاهر ٿيندو،
ڪاري رات ڪَميڻي کُٽندي،
ڀُونءِ مٿي ڪا باک به ڦُٽندي،
نيٺ ته ڌنئورو ڏينهُن به ٿيندو،
نِت نڪورو نينهُن به ٿيندو،
مُرڪ نه ڪائي ميري ٿيندي،
نيڻ نه ڪنهن جا آلا ٿيندا،
هڙئي هيجَ حَوالا ٿيندا،
مُنهنجا گيت گهٽائون ٿيندا،
نِمَ جي وڻ جون ڇائون ٿيندا،
ڌرتيءَ لاءِ دُعائون ٿيندا.